Le Virus - Rohff

La folie du stylo, je fais des chiffres avec des lettres enculo

J’pèse 94 kilos 400 grammes

Avec un M16, je perds un gramme, c’est le drame

La violence est commerciale, par son charme j’en témoigne

Je suis le dernier écho, d’une symphonie qui s'éloigne

Le rap un billet que j’authentifie comme un filigrane

Les rappeurs zigzaguent, finissent en ligne droite comme un cardiogramme

Sache qu’un aveugle me voit mieux quand je chante

Et que j’ai la voix du silence, donc les sourds m’entendent

Je suis venu du bled le ventre balloné par malnutrition

J’ai dû apprendre à parler devant la télévision

Je manie la langue comme un cobra, mon expression t'étrangle, comme un boa

Je me demande à quoi sert le baccalauréat

Destin de cancre, je serais resté en sixième

Sans antisèche, les premiers de la classe me craignent

La lumière m’obscurcit

C’est la poésie du Uzi, du Uzi

La vie me tape un strip-tease

Et ma plume durcit, ma plume durcit

Sur la feuille je me déverse

Prend la forme de mon esprit, de mon esprit

La vie me tape un strip tease

Et ma plume durcit, ma plume durcit

Je traîne la vie comme un boulet, mon talon d’Achille meurtri

Je suis la main, le coude, l'épaule, le cou la forme de l’esprit

Symbole d’une vie céleste qui marque

Un des cycles de la mort, comme un trimestre

Le naturel humain fait parler la presse, j’me dresse

Point culminant des paysages urbains, comme le mont Everest

J'épate les académiciens, rebelle comme un milicien

Ma crédibilité est enviée des politiciens

Je balance des machettes reviens au galop

Brandissant la tête, des chevaliers des arts et des lettres

Une rafale ramène le calme d’une bibliothèque

La tolérance une nymphomane, faut la buter pour qu’elle arrête

Je conjugue mes raisons, énumérant les contradictions

Qui font de moi cet être, que je cherche encore à connaître

Je suis une multiple schizophrénie, étouffée dans l’anatomie

Vêtu de tissus à défaut d'être enroulé comme une momie

J’suis fait ni de chair ni de sang, mais de lave et de glace

J'écris mon chemin, tu peux suivre mes pensées à la trace

Je pisse de l’encre à grosse dose, c’est du hard à l’eau de rose

Je déflore les feuilles vierges, elles saignent car ma plume est trop grosse

La lumière m’obscurcit

C’est la poésie du Uzi, du Uzi

La vie me tape un strip-tease

Et ma plume durcit, ma plume durcit

Sur la feuille je me déverse

Prend la forme de mon esprit, de mon esprit

La vie me tape un strip tease

Et ma plume durcit, ma plume durcit

Ici c’est froid, une vie de russe

Je fais bugger ton esprit, je suis le virus

Tu peux toujours me trouver dans une roulette Russe

Je me déverse sur la feuille, prends la forme du virus

J’emmène la misère plus loin que l’espoir

J'écris l’histoire en faisant des fautes qui ont le mérite d'être sincères en

déchargeant mon savoir

Parfois aussi vulgaire qu’une branlette Espagnole

C’est l’après-guerre, l'époque de Rohff pas de Marcel Pagnol

Je suis pas votre douleur banale qui tant vous afflige

Mais le prix à payer pour le mal qu’on nous inflige

La gloire des pauvres, la menace des riches

Le poids des mensonges colorant leur vie monotone qui vous aguiche

Qui suis-je?

Un électron libre au viol de ton ego

Un grand coup de calibre, artistiquement un fléau négro

J’ai joué le jeu sans avoir les bonnes cartes

Plus studieux qu’un énarque, plus majestueux qu’un monarque

Le 94 a ses couilles enregistrées à la préfecture

La marginalité ma culture, je suis fait de ratures

Virus de la littérature, comme en agriculture

Je laboure mon terrain, impose ma température

Y’a de quoi faire transpirer les gorilles dans la brume

Faire crier les loups du haut des collines car mon CD c’est la pleine lune

Mon coeur un cimetière de sentiments d’amertume

Je coupe la langue de molière après qu’elle m’ait léché la plume

La lumière m’obscurcit

C’est la poésie du Uzi, du Uzi

La vie me tape un strip-tease

Et ma plume durcit, ma plume durcit

Sur la feuille je me déverse

Prend la forme de mon esprit, de mon esprit

La vie me tape un strip tease

Et ma plume durcit, ma plume durcit

La lumière m’obscurcit

C’est la poésie du Uzi, du Uzi

La vie me tape un strip-tease

Et ma plume durcit, ma plume durcit

Sur la feuille je me déverse

Prend la forme de mon esprit, de mon esprit

La vie me tape un strip tease

Et ma plume durcit, ma plume durcit

Pen waanzin, ik maak cijfers met letters enculo

Ik weeg 94 kilo 400 gram

Met een M16 verlies ik een gram, dat is het drama

Geweld is commercieel, door zijn charme getuig ik

Ik ben de laatste echo, van een terugwijkende symfonie

Rap een notitie die ik authenticeer als een watermerk

Rappers zigzaggen, eindigen in een rechte lijn als een cardiogram

Weet dat een blinde man me beter ziet als ik zing

En ik heb de stem van de stilte, dus de doven horen me

Ik kwam uit het dorp met een opgeblazen buik van ondervoeding

Ik moest leren spreken voor de televisie

Ik zwaai met mijn tong als een cobra, mijn uitdrukking wurgt je, als een boa

Ik vraag me af waar het baccalaureaat voor is?

Dunce lotsbestemming, ik zou in de zesde klas zijn gebleven

Zonder spiekbriefje is de beste van de klas bang voor mij

Het licht verduistert me

Dit is de poëzie van de Uzi, van de Uzi

Het leven geeft me een striptease

En mijn pen verhardt, mijn pen verhardt

Op het laken giet ik

Neem de vorm van mijn geest, mijn geest

Het leven geeft me een striptease

En mijn pen verhardt, mijn pen verhardt

Ik sleep het leven als een kanonskogel, mijn achilleshiel gekneusd

Ik ben de hand, de elleboog, de schouder, de nek de vorm van de geest

Symbool van een hemels leven dat markeert

Een van de cycli van de dood, zoals een trimester

De natuurlijke mens laat de pers spreken, ik sta op

Hoogste punt van stadsgezichten, zoals de Mount Everest

Ik verbaas de academici, rebels als een schutter

Mijn geloofwaardigheid is de afgunst van politici

Ik zwaai machetes kom terug galopperen

Hun hoofden opsteken, ridders van kunst en letteren

Een windvlaag brengt rust in een bibliotheek

Tolerantie een nymfomane, moet het doden om het te stoppen

Ik combineer mijn redenen en som de tegenstrijdigheden op

Dat maakt mij dit wezen, dat ik nog steeds probeer te leren kennen

Ik ben meervoudige schizofrenie, gesmoord in anatomie

Gekleed in stoffen, zo niet opgerold als een mummie

Ik ben niet van vlees en bloed, maar van lava en ijs

Ik schrijf op mijn manier, je kunt mijn gedachten volgen

Ik pis inkt, het is rooskleurig moeilijk

Ik ontmaag de maagdelijke bladeren, ze bloeden omdat mijn pen te groot is

Het licht verduistert me

Dit is de poëzie van de Uzi, van de Uzi

Het leven geeft me een striptease

En mijn pen verhardt, mijn pen verhardt

Op het laken giet ik

Neem de vorm van mijn geest, mijn geest

Het leven geeft me een striptease

En mijn pen verhardt, mijn pen verhardt

Het is hier koud, een Russisch leven

Ik irriteer je gedachten, ik ben het virus

Je kunt me altijd vinden in een Russische roulette

Ik giet op het laken, neem de vorm aan van het virus

Ik neem ellende verder dan hoop

Ik schrijf geschiedenis door fouten te maken die de verdienste hebben oprecht te zijn in

mijn kennis ontladen

Soms zo vulgair als een tietneuk

Het is naoorlogs, de tijd van Rohff niet Marcel Pagnol

Ik ben niet je gewone pijn die je zo kwelt

Maar de prijs die betaald moet worden voor de schade die ons is aangedaan...

De glorie van de armen, de dreiging van de rijken

Het gewicht van leugens kleurt hun eentonige leven dat je plaagt

Wie ben ik?

Een vrij elektron om je ego te verkrachten

Een groot schot van kaliber, artistiek een plaag nigga

Ik speelde het spel zonder de juiste kaarten te hebben

Leergieriger dan een enarque, majestueuzer dan een monarch

De 94 heeft zijn ballen geregistreerd bij de prefectuur

Marginaliteit mijn cultuur, ik ben gemaakt van uitwissingen

Literatuurvirus, zoals in de landbouw

Ik ploeg mijn grond, leg mijn temperatuur op

Er is genoeg om de gorilla's te laten zweten in de mist

Laat de wolven huilen vanaf de top van de heuvels, want mijn cd is de volle maan

Mijn hart een kerkhof van bittere gevoelens

Ik heb Molière's tong eruit gesneden nadat ze mijn veer had gelikt

Het licht verduistert me

Dit is de poëzie van de Uzi, van de Uzi

Het leven geeft me een striptease

En mijn pen verhardt, mijn pen verhardt

Op het laken giet ik

Neem de vorm van mijn geest, mijn geest

Het leven geeft me een striptease

En mijn pen verhardt, mijn pen verhardt

Het licht verduistert me

Dit is de poëzie van de Uzi, van de Uzi

Het leven geeft me een striptease

En mijn pen verhardt, mijn pen verhardt

Op het laken giet ik

Neem de vorm van mijn geest, mijn geest

Het leven geeft me een striptease

En mijn pen verhardt, mijn pen verhardt