Le Temps Passe - Rohff

Le temps nous appartient tous, on en fait ce qu’on veut

Et ne viens pas à la rescousse on en devient ce qu’on peut

J’ai pas l’expérience de vie du cinquième âge

La solitude me reste fidèle, mais mon regard trompe mon âge

Il me reste plus beaucoup de sourire, j’ai perdu mes éclats de rires

Mes larmes reviennent sur leurs pas, j’ai pris goût à souffrir

Je mûris jusqu'à pourrir, ça devient une corvée d’se nourrir

Dans le couloir du temps on fait la queue pour mourir

Mon reflet a pris un coup j’ai des courbatures

Mon cœur s’remet à battre qu’en présence d’ma progéniture

Le silence est mon meilleur auditeur

Souvent il me coupe la parole pendant des heures

Le temps endurcit en guérissant les blessures

Ce qui acquis avec le temps n’est pas sûr

On tient sur ses appuis, il est le meilleur ami

De ce qui nous réussit, ou ce qui nous détruit

Et le temps passe qu’est-ce tu deviens?

Chaque souffle nous rapproche du déclin

Ciel bleu gris pluie torrentielle

Les années passent comme des mois, les mois comme des semaines

Surprenant comme le temps change, banalise

Tout ce qui te dérange grâce à lui, tu canalises

Ta nervosité tu réalises, son influence sur toi

Ta conscience, ton humeur, ta confiance en toi

En fonction des circonstances atténuées

Dieu donne la force et le courage et le temps pour les diminuer

C’est dénué de sens mais on ne peut le surmonter

Il nous rattrape même avec la machine à remonter

Il nous est compté, chacun bénéficie du sien

Il nous contient jusqu’au physique qu’on entretient

Demande aux anciens à défaut de vouloir rajeunir

Il passe de plus en plus vite on peut toujours courir

Le temps est sourd-muet, il rend aveugle

Il fait sa vie même quand tu bugues en bas de ton immeuble

Quand tu erres dans le labyrinthe de la cogite

Bercé par le vocabulaire de l’alcool et du shit

Et le temps passe qu’est-ce tu deviens?

Chaque souffle nous rapproche du déclin

Ciel bleu gris pluie torrentielle

Les années passent comme des mois, les mois comme des semaines

Le temps frustre, les mondains s’efforcent de profiter de chaque instant

Les plus faibles recherchent un soulagement constant

Jusqu'à en être ivre ou drogué, pour échapper aux regrets

Au passé restent bloqués, chient sur le progrès

Jusqu'à troquer leur avenir contre une barrette

Même en ayant procréer, ils reposent sur le concret

Dévoilent les secrets, séparent les chemins et les centres d’intérêts

Ne confonds pas évoluer et changer

C’est dur de redresser le fer forgé

C’est par devant que la rue prend son recul

La juge divise l’avenir par 22h de cellule

Fixer le soleil et la lune d’une fenêtre c’est dur

Compter ses jours sur un mur que le temps fissure

C’est fou comme il peut faire vieillir un bébé

Sous son poids on finit par se courber

Et le temps passe qu’est-ce tu deviens?

Chaque souffle nous rapproche du déclin

Ciel bleu gris pluie torrentielle

Les années passent comme des mois, les mois comme des semaines

Comme des semaines

C’est dingue comme le temps passe vite

Pas plus tard qu’hier on été tous là ensemble

Où est passée ma génération?

Merde…

Le temps dégrade ce qui l’arrange

Qu’importe le projet le songe

Nous sommes attendus par les anges

Gardez la pêche, mais n’avalez pas le noyau

Tijd is van ons allemaal, we doen er mee wat we willen

En kom niet te hulp, we krijgen wat we kunnen

Ik heb niet de levenservaring van de vijfde leeftijd

Eenzaamheid blijft mij trouw, maar mijn blik bedriegt mijn leeftijd

Ik heb niet veel glimlachen meer, ik verloor mijn lach

Mijn tranen komen terug op hun stappen, ik heb een voorliefde voor lijden

Ik rijp tot ik rot, het wordt een hele klus om te eten

In de gang van de tijd staan ​​we in de rij om te sterven

Mijn spiegelbeeld kreeg een klap Ik heb pijn in mijn lichaam

Alleen in het bijzijn van mijn kroost begint mijn hart weer te kloppen

Stilte is mijn beste luisteraar

Vaak onderbreekt hij me urenlang

De tijd verhardt door wonden te helen

Wat in de loop van de tijd is verworven, is niet zeker

We staan ​​op onze voeten, hij is de beste vriend

Van wat ons opvolgt, of wat ons vernietigt

En de tijd verstrijkt wat ben je geworden?

Elke ademhaling brengt ons dichter bij achteruitgang

blauwe grijze lucht stortregens

Jaren gaan voorbij als maanden, maanden als weken

Verbazingwekkend hoe de tijd verandert, bagatelliseert

Alles wat je dwarszit dankzij hem, channel je

Je nervositeit realiseer je je, de invloed ervan op jou

Je geweten, je humeur, je zelfvertrouwen

Afhankelijk van de verzachtende omstandigheden

God geeft kracht en moed en tijd om ze te verminderen

Het is zinloos, maar het kan niet worden overwonnen

Hij betrapt ons zelfs met de opwindmachine

We zijn geteld, ieder profiteert van zijn eigen

Het bevat ons tot aan de lichaamsbouw die we behouden

Vraag de ouderlingen die niet willen verjongen

Het gaat sneller en sneller kunnen we altijd rennen

De tijd is doof en stom, het verblindt

Hij maakt zijn leven zelfs als je je gebouw afluistert

Wanneer je ronddwaalt in het labyrint van gedachten

Gesust door de woordenschat van alcohol en hasj

En de tijd verstrijkt wat ben je geworden?

Elke ademhaling brengt ons dichter bij achteruitgang

blauwe grijze lucht stortregens

Jaren gaan voorbij als maanden, maanden als weken

Tijd frustreert, socialites streven ernaar om van elk moment te genieten

De zwakkeren zoeken constant verlichting

Totdat ik dronken of gedrogeerd ben, om te ontsnappen aan spijt

Verleden tijd vast komen te zitten, shit op vooruitgang

Totdat ze hun toekomst ruilen voor een bar

Zelfs nadat ze zich hebben voortgeplant, rusten ze op het beton

Onthul geheimen, gescheiden paden en interesses

Verwar evolueren niet met veranderen

Het is moeilijk om smeedijzer recht te trekken

Het is ervoor dat de straat zich terugtrekt

De rechter deelt de toekomst door 22 uur cel

Staren naar de zon en de maan vanuit een raam is moeilijk

Je dagen tellen op een muur die tijd kraakt

Het is gek hoe oud een baby kan zijn

Onder zijn gewicht bukken we uiteindelijk voorover

En de tijd verstrijkt wat ben je geworden?

Elke ademhaling brengt ons dichter bij achteruitgang

blauwe grijze lucht stortregens

Jaren gaan voorbij als maanden, maanden als weken

zoals weken

Het is gek hoe de tijd vliegt

Gisteren waren we hier allemaal samen

Waar is mijn generatie gebleven?

Shit...

Tijd degradeert wat bij hem past

Wat het project ook is, de droom

We worden verwacht door de engelen

Houd de perzik, maar slik de pit niet door