Meu chão - Roberta Miranda

As lembranças são muitas

Do lugar que nasci

O chão que pisei

Tudo está na memória

Até a minha escola

E onde me batizei

A flor e o capim

O atalho deserto

Está dentro de mim

Ah !

meu Deus

Sou eu quem chora

Sabe Deus

Quando irei voltar

Pros meus pais

Pro meu lugar

Eu me lembro do vento

Quando assoviava

Os meus pensamentos

Com a roupa rasgada

Com a roupa molhada

Eu brincava com o tempo

Fui embora daqui

Com minha família

Na garganta um nó

Ah!

Deus

Sou eu quem chora…

Depois de tantos anos

Já não vejo atalhos

Mas sobrevivi

Com o doce lembrança

Quando era criança

E o lugar que nasci

De herinneringen zijn talrijk

Van de plaats waar ik geboren ben

De vloer waarop ik stapte

Alles is in het geheugen

Tot mijn school

En waar ik ben gedoopt

De bloem en het gras

De woestijnsnelkoppeling

Het zit in mij

Oh!

mijn God

Ik ben het die huilt

God weet

wanneer kom ik terug?

voor mijn ouders

voor mijn plaats

Ik herinner me de wind

toen hij floot

Mijn gedachten

Met de kleren gescheurd

Met natte kleren

Ik speelde met de tijd

ik ben hier weggegaan

Met mijn familie

In de keel een knoop

Oh!

God

Ik ben het die huilt...

Na zoveel jaren

Ik zie geen snelkoppelingen meer

maar ik heb het overleefd

Met de zoete herinnering

Toen ik een kind was

Het is de plaats waar ik ben geboren