São Tantas Coisas - Roberta Miranda, Simone & Simaria

São tantas coisas

Só nós sabemos o que envolve o sentimento

O nosso amor está magoado, mas eu tento

Dar vida a minha vida que entreguei em suas mãos

Nossos momentos

As nossas brigas

O nosso louco juramento

E este medo de perder você que amo

Me faz tão fria, indiferente às situações

Vou confessar

Renunciei você de tanto louco amor

Mesmo morrendo sufoquei a minha dor

Num quarto escuro do meu ego sem respostas

Não acredito, que conheci você acaso do destino

Foi Deus que trouxe e te pôs no meu caminho

Pra me mostrar que não sou nada sem você

São tantas coisas

Temos até platéia contra e a favor

Apostadores da nossa grande dor

Metade amigos que aplaude e nos devora

Só mesmo o amor

De corpo e alma pra vencer esta batalha

Seguirmos juntos pra quebrar esta muralha

E receber das mãos divinas o troféu do amor

Vou confessar

Renunciei você de tanto louco amor

Mesmo morrendo sufoquei a minha dor

Num quarto escuro do meu ego sem respostas

Não acredito, que conheci você acaso do destino

Foi Deus que trouxe e te pôs no meu caminho

Pra me mostrar que não sou nada sem você

er zijn zoveel dingen

Alleen wij weten wat gevoel inhoudt

Onze liefde is gekwetst, maar ik probeer

Geef leven aan mijn leven dat ik in jouw handen heb gegeven

Onze momenten

onze gevechten

Onze gekke eed

En deze angst om je te verliezen waar ik van hou

Het maakt me zo koud, onverschillig voor situaties

ik zal bekennen

Ik deed afstand van je van zoveel gekke liefde

Zelfs toen ik stierf, verstikte ik mijn pijn

In een donkere kamer van mijn onbeantwoorde ego

Ik kan niet geloven dat ik je toevallig heb ontmoet

Het was God die je heeft gebracht en op mijn pad heeft gezet

Om me te laten zien dat ik niets ben zonder jou

er zijn zoveel dingen

We hebben zelfs een publiek tegen en voor

Gokkers van onze grote pijn

Halve vrienden die ons applaudisseren en verslinden

Alleen de liefde

Met lichaam en ziel om deze strijd te winnen

Laten we samen gaan om deze muur te doorbreken

En ontvang uit de goddelijke handen de trofee van liefde

ik zal bekennen

Ik deed afstand van je van zoveel gekke liefde

Zelfs toen ik stierf, verstikte ik mijn pijn

In een donkere kamer van mijn onbeantwoorde ego

Ik kan niet geloven dat ik je toevallig heb ontmoet

Het was God die je heeft gebracht en op mijn pad heeft gezet

Om me te laten zien dat ik niets ben zonder jou