Caminhos - Jair Rodrigues, Roberta Miranda

Um dia

Perguntei pra solidão

Se estava preparada

Respondeu o coração

A dor de quem perde um grande amor

Sente a flor a mesma dor

Quando arrancamos do chão

Você deixou livre o caminho

Pra eu caminhar

Você sorriu do meu amor

Que tanto quis te amar

Agora que estou me refazendo

Vem você e pede pra voltar

O meu amor próprio

É maior que o próprio amor

Vou preferir ficar aqui com a minha dor

Pra que tentar se eu já sei que vou sofrer

Não quero mais você

Eu já nem sei a cor do teu sorriso

Te lembrar eu não consigo

Pois o tempo te afastou de mim

E acho até mesmo engraçado

Por quem fui apaixonada

Já não toca mais em mim

Op een dag

Ik vroeg eenzaamheid

Als ik voorbereid was

Beantwoord het hart

De pijn van wie een grote liefde verliest

De bloem voelt dezelfde pijn

Wanneer we optrekken van de grond

Je liet de weg vrij

Voor mij om te lopen

Je lachte naar mijn lief

Dat ik zo graag van je wilde houden

Nu ik mezelf aan het herbouwen ben

Je komt en vraagt ​​om terug te komen

Mijn zelfliefde

Het is groter dan de liefde zelf

Ik blijf liever hier met mijn pijn

Waarom zou ik het proberen als ik al weet dat ik zal lijden?

ik wil je niet meer

Ik ken de kleur van je lach niet eens meer

Herinner je eraan dat ik het niet kan

Omdat de tijd je van me heeft weggenomen

En ik vind het zelfs grappig

op wie ik verliefd was

Het raakt me niet meer