Luar do sertão - Roberta Miranda

Não há, ó gente, oh, não

Luar como esse do sertão

Não há, ó gente, oh, não

Luar como esse do sertão

A lua nasce por detrás da verde mata

Mais parece um sol de prata, prateando a imensidão

E a gente pega na viola e ponteia

E a canção é lua cheia, a nos nascer do coração

Não há, ó gente, oh, não

Luar como esse do sertão

Não há, ó gente, oh, não

Luar como esse do sertão

Mas como é lindo ver depois, por entre o mato

Deslizar calmo o regato, transparente como um véu

No leito azul das suas águas murmurando

Ir por sua vez roubando as estrelas lá do céu

Não há, ó gente, oh, não

Luar como esse do sertão

Não há, ó gente, oh, não

Luar como esse do sertão

Coisa mais bela neste mundo não existe

Do que ouvir um galo triste, no sertão se faz luar

Parece até a alma da lua que descamba

Escondida na garganta desse galo a soluçar

Não há, ó gente, oh, não

Luar como esse do sertão

Não há, ó gente, oh, não

Luar como esse do sertão

Ai que saudades do luar da minha terra

Lá na branquejando folhas secas pelo chão

Este luar cá da cidade tão escuro

Não tem aquela saudade do luar lá do sertão

Não há, ó gente, oh, não

Luar como esse do sertão

Não há, ó gente, oh, não

Luar como esse do sertão

Er is niet, oh mensen, oh, nee

Maanlicht zoals dit van de sertão

Er is niet, oh mensen, oh, nee

Maanlicht zoals dit van de sertão

De maan komt op achter het groene bos

Meer als een zilveren zon, die de onmetelijkheid verzilvert

En we nemen de altviool en interpunctie

En het lied is een volle maan, tot ons hart is geboren

Er is niet, oh mensen, oh, nee

Maanlicht zoals dit van de sertão

Er is niet, oh mensen, oh, nee

Maanlicht zoals dit van de sertão

Maar hoe mooi is het om later tussen de struiken te zien

Rustig door de stroom glijden, transparant als een sluier

In het blauwe bed van zijn water ruisend

Op zijn beurt, het stelen van de sterren uit de lucht

Er is niet, oh mensen, oh, nee

Maanlicht zoals dit van de sertão

Er is niet, oh mensen, oh, nee

Maanlicht zoals dit van de sertão

Het mooiste op deze wereld bestaat niet

Dan om een ​​droevige haan te horen, in de sertão is er maanlicht

Het lijkt zelfs op de ziel van de maan die neerdaalt

Verborgen in de keel van deze snikkende haan

Er is niet, oh mensen, oh, nee

Maanlicht zoals dit van de sertão

Er is niet, oh mensen, oh, nee

Maanlicht zoals dit van de sertão

Oh, wat mis ik het maanlicht van mijn land

Daar in de bleek, droge bladeren op de vloer

Dit maanlicht hier in de stad is zo donker

Je hebt niet zo'n verlangen naar het maanlicht van de sertão

Er is niet, oh mensen, oh, nee

Maanlicht zoals dit van de sertão

Er is niet, oh mensen, oh, nee

Maanlicht zoals dit van de sertão