Au tournant - Rim'K, Janice Leca

Prends ces paroles comme si elles venaient d’ton meilleur ami

Certains courent après l’bonheur toute leur vie et n’l’effleurent que d’temps

en temps

J’compte plus les fois où j’l’ai échappé belle à des heures tardives

J’ai commencé l’année avec trois parabellums braqués en direction d’mon

pare-brise

En sursis, à l’abri d’rien, des longues marches

Sur un chemin périlleux avec un parfum d’violence

Ça tient à rien, des menottes au poignet, ou un boulet au pied

Vulnérable jusqu’aux funérailles, faut qu’tu l’acceptes

Comme la disparition d’proches qui m’affecte

Ou d’voir mes neveux dans cet ascenseur infect

Tout jeune, j'étais pas plus con qu’un autre

Au milieu des autres, à créer des liens impossibles à rompre

En bas des tours, passif

Sur les traces des voyous qui nous fascinent

J’ai compris très jeune qu'ça allait pas être facile

J’détestais pas l'école, mais j’voyais pas en elle une issue

Trop d’gens sur mon parcours scolaire m’ont décu

Déchu, foutu d’après les sondages

Été à la piscine municipale, toute l’année avec un mental d’sauvage

Dans tous les coups, à toi d’avoir l’imagination

Assez large pour voir venir les soucis

Qui m’attendaient au virage, au tournant

Innombrables, car chez nous l’mal est palpable

Sois conscient

Combien d'épreuves au tournant

Trop souvent

En silence, à nous, tout ment

J’suis curieux d’savoir où tout ça nous mène (au tournant)

Certains sont l’ombre que d’eux-mêmes

Tu vois des potes sortir, entrer

Les mêmes sortir, entrer, une chance minime de s’réinsérer

Les dents serrées, acérées, devant la grisaille d’nos bâtiments

Le moral est gratiné, ça devient vite fatigant

Captivant parfois, capturé parfois

C’est plus complexe que ça, c’qu’est difficile c’est d’durer

Il a l’cœur froid une fois la majorité passée

Voir les fourgons passer et repasser

Au jour le jour, vivre chaque minute avec compassion

Des actions bonnes ou mauvaises

Dur à mettre en application c’qu’on nous a appris

Pour s’en échapper y a un prix, faut-il le payer d’nos vies

Dur à comprendre, donc dans la solitude

Notre fortune est dans notre âme, mais celui-ci s’consume

Doucement à chaque épreuve qui nous attend

Au tournant

Sois conscient

Combien d'épreuves au tournant

Trop souvent

En silence, à nous, tout ment

Au tournant, avec un brin d’folie, avec c’qu’il faut sous l’lit

Insoumis, insomniaque, on manque de tact

Ça devient mauvais d'être émotif

On a un parpaing au milieu des artères

La rue t’emmène à commettre d’actes à n’pas faire

Entre deux arrivages, deux orages

En attendant d’courir dans la mauvaise direction

Tomber sur la mauvaise brigade

Au virage, tellement peu bavard

Même au pieu, judicieux mais rien n’arrive au hasard

En embuscade même tard la nuit

Drogues ou sky pour noyer les soucis sur les hauteurs d’la ville

Gamberger, on a l'âge du meurtre

L'âge où on pense à s’caser avec l’impression qu’c'était hier

Qu’on s’faisait bercer

Nos parents s’inquiétaient pour nous

Maintenant les rôles sont inversés

Le temps presse, j’pourrais m’faire renverser

Être prié de m’coucher à terre, d'être encerclé

C’est un cercle vicieux, un engrenage pour les coups d’lame

Et les larmes versées

Et les actes controversés

Dieu et ma famille, j’dis merci d'être encore là chez nous, dormir

C’est perdre du temps

Après chaque nuit qui tombe, quelque chose qui t’attend

Au tournant

On pense à ceux qui nous manquent

Au tournant

Sois conscient

Combien d'épreuves au tournant

Trop souvent

En silence, à nous, tout ment

Prends ces paroles comme si elles venaient d’ton meilleur ami

Certains courent après l’bonheur toute leur vie et n’l’effleurent que d’temps

en temps

Au tournant

Au tournant, la famille…

Neem deze woorden alsof ze van je beste vriend komen

Sommigen rennen hun hele leven achter geluk aan en raken het alleen soms aan

op tijd

Ik tel de keren niet mee dat ik in de late uurtjes een kleine ontsnapping had

Ik begon het jaar met drie parabellums gericht op mijn

voorruit

Bij uitstel, beschut tegen het niets, lange wandelingen

Op een gevaarlijk pad met een geur van geweld

Het maakt niet uit, handboeien om de pols of een kanonskogel aan de voet

Kwetsbaar tot de begrafenis, je moet het accepteren

Zoals de verdwijning van dierbaren die mij raakt

Of om mijn neefjes te zien in deze smerige lift

Heel jong, ik was niet dommer dan een ander

Te midden van anderen, banden creëren die niet verbroken kunnen worden

Omlaag torens, passief

In de voetsporen van de misdadigers die ons fascineren

Ik begreep al heel jong dat het niet makkelijk zou worden

Ik had geen hekel aan school, maar ik zag er geen uitweg in

Te veel mensen in mijn schoolcarrière hebben me teleurgesteld

Gevallen, genaaid volgens de peilingen

Met een wilde geest het hele jaar bij het gemeentelijk zwembad geweest

In alle gevallen is het aan jou om de verbeelding te hebben

Breed genoeg om de problemen te zien aankomen

Die op me wachtten in de bocht, in de bocht

Talloos, want bij ons is het kwaad voelbaar

Pas op

Hoeveel proeven aan de beurt?

Te vaak

In stilte, voor ons, liegt alles

Ik ben benieuwd waar dit ons heen leidt (bij de bocht)

Sommige zijn slechts een schaduw van zichzelf

Je ziet homies komen, komen in

Dezelfde exit, enter, een minimale kans op re-integratie

Tanden op elkaar geklemd, scherp, voor de grauwheid van onze gebouwen

De moraal is gegratineerd, het wordt snel vermoeiend

Soms boeiend, soms gevangen

Het is ingewikkelder dan dat, het is moeilijk vol te houden

Hij heeft een koud hart als de meerderheid voorbij is

Zie de busjes komen en gaan

Van dag tot dag, leef elke minuut met mededogen

Goede of slechte daden

Moeilijk om toe te passen wat we geleerd hebben

Om te ontsnappen is er een prijs, moeten we die met ons leven betalen?

Moeilijk te begrijpen, dus in eenzaamheid

Ons fortuin zit in onze ziel, maar dit is verteerd

Voorzichtig naar elke beproeving die ons wacht

Aan de bocht

Pas op

Hoeveel proeven aan de beurt?

Te vaak

In stilte, voor ons, liegt alles

Aan de beurt, met een vleugje waanzin, met wat er nodig is onder het bed

Opstandig, slapeloosheid, we missen tact

Het wordt erg om emotioneel te zijn

We hebben een sintelblok in het midden van de slagaders

De straat neemt je mee om dingen te doen die je niet zou moeten doen

Tussen twee aankomsten, twee stormen

Wachten om in de verkeerde richting te rennen

Op de verkeerde brigade vallen

Om de bocht, zo stil

Zelfs op de brandstapel, oordeelkundig maar niets gebeurt toevallig

Zelfs 's avonds laat in een hinderlaag

Drugs of lucht om de zorgen op de hoogten van de stad te verdrinken

Gamberger, we zijn op de leeftijd van moord

De leeftijd waarop we denken aan settelen met de indruk dat het gisteren was

Dat we gewiegd waren

Onze ouders maakten zich zorgen om ons

Nu zijn de rollen omgedraaid

De tijd dringt, misschien word ik neergeslagen

Gevraagd worden om op de grond te gaan liggen, omsingeld worden

Het is een vicieuze cirkel, een versnelling om te steken

En de tranen vloeien

En de controversiële acts

God en mijn familie, ik zeg dank u dat u nog steeds hier bij ons thuis bent, slapend

Het is zonde van de tijd

Na elke nacht die valt, wacht er iets op je

Aan de bocht

We denken aan degenen die we missen

Aan de bocht

Pas op

Hoeveel proeven aan de beurt?

Te vaak

In stilte, voor ons, liegt alles

Neem deze woorden alsof ze van je beste vriend komen

Sommigen rennen hun hele leven achter geluk aan en raken het alleen soms aan

op tijd

Aan de bocht

Aan de beurt, de familie...