Time Will Bring You Winter - Richard Hawley

Take me back to you.

This strange world I’ve been seeing

The way you hold me like a creature

Brings me back the thirst for freedom

Hollow freedom

Nights are growing cold,

Loneliness just makes them colder

All there was is growing older

Creeping back through time,

tries to remember

I try to remember.

You may fall into the sea,

And you may think while you are sinking,

You may feel as tall as trees,

But someday time will bring you winter.

Grieving by a grove,

In the churchyard, beneath the sundial,

Amongst the graves with their moss covered names

Sleepy eyes turn in words to the wise

Just be kind.

You may fall into the sea

And you may think while you are sinking

You may feel as tall as trees

But someday time will bring you winter.

Breng me terug naar jou.

Deze vreemde wereld die ik heb gezien

De manier waarop je me vasthoudt als een wezen

Brengt me terug naar de dorst naar vrijheid

holle vrijheid

De nachten worden koud,

Eenzaamheid maakt ze alleen maar kouder

Het enige wat er was, was ouder worden

Terug in de tijd kruipend,

probeert te onthouden

Ik probeer het te onthouden.

Je kunt in de zee vallen,

En je zou kunnen denken, terwijl je zinkt,

Je voelt je misschien zo groot als bomen,

Maar ooit zal de tijd je winter brengen.

Treurend bij een bosje,

Op het kerkhof, onder de zonnewijzer,

Tussen de graven met hun met mos bedekte namen

Slaperige ogen veranderen in woorden voor de wijzen

Wees gewoon aardig.

Je kunt in de zee vallen

En je mag denken terwijl je zinkt

Je voelt je misschien zo groot als bomen

Maar ooit zal de tijd je winter brengen.