Standing At the Sky's Edge - Richard Hawley

Joseph was a good man though he killed his wife

His hungry little children, he took their lives

This was the end of a desperate man

With only love in his eyes, no evil hands

He was standing at the sky’s edge

And out there who knows what he’s thinking

He was sliding down the razor’s edge

And watched his life slowly sinking

Away, away

Mary was a troubled girl, she stole to eat

She had to sell her body to put shoes on her feet

Stole a car and tried to get away

Now all she hears is the rain on the roof

At sky’s edge jail

She was standing at the sky’s edge

And out there who knows what she’s thinking

She was sliding down the razor’s edge

And watched her life slowly sinking

Away, away

They were standing at the sky’s edge

And out there who knows what they’re thinking

They were sliding down the razor’s edge

And watched their lives slowly sinking

Away, away, away, away, away

Jacob was misguided, he carried a blade

So much fear in the city it carried him away

Young men were fighting and loosing their lives

At night as the screech howls in the trees watch

Young men die

They were standing at the sky’s edge

And out there who knows what they’re thinking

They were sliding down the razor’s edge

And watched their lives slowly sinking

They were standing at the sky’s edge

And out there there’s dangerous thinking

They were standing at the mirror’s edge

And watched their lives slowly sinking

Away, away, away, away, away

Joseph was een goede man, hoewel hij zijn vrouw vermoordde

Zijn hongerige kleine kinderen, hij nam hun leven

Dit was het einde van een wanhopige man

Met alleen liefde in zijn ogen, geen boze handen

Hij stond aan de rand van de hemel

En daarbuiten, wie weet wat hij denkt

Hij gleed langs de rand van het scheermes

En zag zijn leven langzaam zinken

Weg weg

Mary was een onrustig meisje, ze stal om te eten

Ze moest haar lichaam verkopen om schoenen aan haar voeten te kunnen zetten

Een auto gestolen en geprobeerd weg te komen

Nu hoort ze alleen de regen op het dak

In de gevangenis van de hemel

Ze stond aan de rand van de hemel

En daarbuiten, wie weet wat ze denkt

Ze gleed langs de rand van het scheermes

En zag haar leven langzaam zinken

Weg weg

Ze stonden aan de rand van de hemel

En daarbuiten, wie weet wat ze denken

Ze gleden langs de rand van het scheermes

En zag hun leven langzaam zinken

Weg, weg, weg, weg, weg

Jacob was misleid, hij droeg een mes

Zoveel angst in de stad dat het hem meesleurde

Jonge mannen vochten en verloren hun leven

'S Nachts terwijl het gekrijs in de bomen loeit

Jonge mannen sterven

Ze stonden aan de rand van de hemel

En daarbuiten, wie weet wat ze denken

Ze gleden langs de rand van het scheermes

En zag hun leven langzaam zinken

Ze stonden aan de rand van de hemel

En daarbuiten is er gevaarlijk denken

Ze stonden aan de rand van de spiegel

En zag hun leven langzaam zinken

Weg, weg, weg, weg, weg