Don't You Cry - Richard Hawley

The future here is shattered

Your voice is thin as rain

Unholy broken shadows

You know you’ll never tame

This winter lake is frozen

Cold fantasy turned on its side

The screw just keeps on turning

But it’s guilt makes you decide

That you can’t cry

Although you’ve tried

Run and hide

But don’t you cry

The clocks have stopped their ticking

Time grips you in its vice

These hands have always claimed you

Marooned here in midnight

Poets have their studies

Babies have their mind

Just visions from a hilltop

Or a train journey late at night

But you can’t cry

Although you try

Run and hide

But don’t you cry

Faces haunt the mirror

Dark voices close behind

They’re nothing to the horrors

Of the loneliness you hide

Your morning views it’s headstone

Its' cruelty knows no bounds

A mist enshrouds tomorrow

Today the hammer pounds

But you can’t cry

Although you try

Run and hide

But don’t you cry

Got no dreams to speak of

Hope’s teeth they start to bite

Your heart of molten ashes

Its sparks shower you in spite

You envy all the others

The ones who own their eyes

Serenity is a planet

On which you can’t reside

Your lover’s ghostly memory

Haunts you all your days

His ship sails bold horizons

You stalk him in its wake

But you can’t cry

Although you try

Run and hide

From what’s inside

Oh, you can’t cry

Although you’ve tried

Run and hide

But don’t you cry

He knows that she’s so sad

She knows the clocks won’t turn back

He knows that she’s so sad

She hopes the clocks turn back

He knows that she’s so sad

She knows the clocks won’t turn back

De toekomst hier is verbrijzeld

Je stem is zo dun als de regen

Onheilige gebroken schaduwen

Je weet dat je nooit zult temmen

Dit wintermeer is bevroren

Koude fantasie keerde op zijn kant

De schroef blijft maar draaien

Maar het is schuldgevoel dat je beslist

Dat je niet kunt huilen

Ook al heb je het geprobeerd

Ren en verstop

Maar huil niet

De klokken zijn gestopt met tikken

De tijd grijpt je in zijn ondeugd

Deze handen hebben je altijd opgeëist

Hier om middernacht gestrand

Dichters hebben hun studie

Baby's hebben hun verstand

Alleen visioenen vanaf een heuveltop

Of een treinreis 's avonds laat

Maar je kunt niet huilen

ook al probeer je

Ren en verstop

Maar huil niet

Gezichten spoken door de spiegel

Donkere stemmen dicht achter

Ze zijn niets voor de gruwelen

Van de eenzaamheid die je verbergt

Je ochtend ziet het is een grafsteen

Zijn wreedheid kent geen grenzen

Morgen omhult een mist

Vandaag slaat de hamer

Maar je kunt niet huilen

ook al probeer je

Ren en verstop

Maar huil niet

Heb geen dromen om over te praten

Hope's tanden beginnen te bijten

Je hart van gesmolten as

Zijn vonken overspoelen je ondanks

Je bent jaloers op alle anderen

Degenen die hun ogen bezitten

Sereniteit is een planeet

Waarop u niet kunt wonen

De spookachtige herinnering van je geliefde

Achtervolgt je al je dagen

Zijn schip vaart gedurfde horizonten

Je stalkt hem in zijn kielzog

Maar je kunt niet huilen

ook al probeer je

Ren en verstop

Van wat erin zit

Oh, je kunt niet huilen

Ook al heb je het geprobeerd

Ren en verstop

Maar huil niet

Hij weet dat ze zo verdrietig is

Ze weet dat de klokken niet terugdraaien

Hij weet dat ze zo verdrietig is

Ze hoopt dat de klokken terugdraaien

Hij weet dat ze zo verdrietig is

Ze weet dat de klokken niet terugdraaien