Broken Window - Rhyme Asylum

My name is Dean Emit, victim of a serious mistake

Diagnosed as clinically insane

Sectioned, imprisoned and detained

The last thing I remember I was being physically restrained

First sensed something was amiss

Noticing the other inmates had cuts across their wrists

My trust in the nurses hesitated

Instantly ceased taking medication

They segregated selective mental patients

Once caught a glimpse of the room where they’d take them

Reasons why remain undisclosed

A hundred volts straight to the victim’s frontal lobes

Disguised as medical tests

These vulnerable people were being sentenced to death

I had to escape

Spent night and day racking my brain

Insomniac, but I had no solid plan

One day in group therapy, eventually lost my rag

Next thing I knew, a doctor pushed me straight through a window

Awoke later in my bed, as my mind cleared

A pain in my side sparking the idea

Tied up without side effects

Shook loose the undetected shard of glass from behind my vest

Heart pounding inside my chest

Managed to slice my restraints, fell down beside my bed

Stood up, pulled off the ceiling’s iron mesh

Climbed the winding vent entangled in spider webs

Exited down a flight of steps

Ditched my hospital gown so the dogs won’t find the scent

Felt the cold wind on my face

Blinded by the moonlight, my mental prison escape

His name was Doctor Emit institutionalised

For committing the most unusual crimes

Torturing patients numerous times

‘Till one escaped, brought the truth to the light

Losing his mind but kept it top secret

Unnecessary methods of shock treatment

No waiting list kept going till the power died

Or the patient did, which ever came first

He was a slave to his hunger within

Tied them up sewed razors under their skin

Eyes void of emotion

When asked why he did it, he just said: 'the voices had spoken'

Insane, locked in a cell

Dementia in control of all knowledge of self

Day to day he’d yell about the crimes

Like he didn’t do them and they’re still taking place

Swimming in the depths of depression

Volatile, living on the edge of aggression

Never did get a confession

(Flipped out) during a routine group therapy session

When asked «are you scared of the past?»

He jumped up by the window put his chair through the glass

Demented look in his face

Guards took him away put him to bed fully restrained

Didn’t bother drugging him up

The next morning they walked in and saw him covered in blood

Should’ve known from behaviour patterns

That this was a suicide waiting to happen

Life he came to hate with a passion

Shard to the wrist, fatal attraction

Examining the evil deed

There it was on the floor the jagged killer that didn’t flee the scene

Broken Window

Window to the soul, broken

Now his ghost is out in the open

Mijn naam is Dean Emit, slachtoffer van een ernstige fout

Gediagnosticeerd als klinisch gestoord

Gesegmenteerd, opgesloten en vastgehouden

Het laatste dat ik me herinner, was dat ik fysiek werd vastgebonden

Voelde eerst dat er iets mis was

Toen ik zag dat de andere gevangenen snijwonden in hun polsen hadden

Mijn vertrouwen in de verpleegsters aarzelde

Meteen gestopt met het innemen van medicatie

Ze segregeerden selectieve psychiatrische patiënten

Ooit een glimp opgevangen van de kamer waar ze ze mee naartoe zouden nemen

Redenen waarom blijven geheim

Honderd volt rechtstreeks naar de frontale kwabben van het slachtoffer

Vermomd als medische tests

Deze kwetsbare mensen werden ter dood veroordeeld

Ik moest ontsnappen

Dag en nacht doorgebracht met het pijnigen van mijn brein

Slapeloosheid, maar ik had geen vast plan

Op een dag in groepstherapie, verloor ik uiteindelijk mijn vod

Het volgende dat ik wist, een dokter duwde me recht door een raam

Ik werd later wakker in mijn bed, terwijl mijn geest helderder werd

Een pijn in mijn zij die het idee opwekte

Vastgebonden zonder bijwerkingen

Schud de onopgemerkte glasscherf van achter mijn vest los

Hart bonkt in mijn borst

Beheerd om mijn beperkingen te snijden, viel naast mijn bed

Stond op, trok het ijzeren gaas van het plafond los

Beklommen de kronkelende ventilatieopening verstrikt in spinnenwebben

Een trap afgegaan

Ik heb mijn ziekenhuisjas gedumpt zodat de honden de geur niet kunnen vinden

Voelde de koude wind op mijn gezicht

Verblind door het maanlicht, mijn mentale ontsnapping uit de gevangenis

Zijn naam was Doctor Emit geïnstitutionaliseerd

Voor het plegen van de meest ongewone misdaden

Patiënten talloze keren martelen

'Tot iemand ontsnapte, de waarheid aan het licht bracht'

Hij verloor zijn verstand, maar hield het topgeheim

Onnodige methoden voor schokbehandeling

Geen wachtlijst bleef doorgaan tot de stroom uitviel

Of de patiënt deed dat, wat het eerst kwam

Hij was een slaaf van zijn innerlijke honger

Ze bonden ze vastgenaaide scheermessen onder hun huid

Ogen zonder emotie

Op de vraag waarom hij het deed, zei hij gewoon: 'de stemmen hadden gesproken'

Krankzinnig, opgesloten in een cel

Dementie beheerst alle kennis van het zelf

Van dag tot dag schreeuwde hij over de misdaden

Alsof hij ze niet heeft gedaan en ze nog steeds plaatsvinden

Zwemmen in de diepten van depressie

Vluchtig, leven op het randje van agressie

Nooit een bekentenis gekregen

(uitgeklapt) tijdens een routinematige groepstherapiesessie

Op de vraag "ben je bang voor het verleden?"

Hij sprong bij het raam en stak zijn stoel door het glas

Demente blik in zijn gezicht

Bewakers namen hem mee en legden hem volledig vast in bed

Heb niet de moeite genomen om hem te drogeren

De volgende ochtend kwamen ze binnen en zagen hem onder het bloed

Had moeten weten uit gedragspatronen

Dat dit een zelfmoord was die wachtte om te gebeuren

Het leven dat hij met een passie begon te haten

Scherf aan de pols, fatale aantrekkingskracht

De slechte daad onderzoeken

Daar lag het op de vloer, de scherpzinnige moordenaar die niet van het toneel vluchtte

Gebroken raam

Venster naar de ziel, gebroken

Nu is zijn geest in de open lucht