Зимняя скорбь - Откровения Дождя

Бесконечной мглой затянуто небо

И в белый саван одета земля

Падает снег пеленой бесконечной

И северный лес призывает меня

Зимняя скорбь в душе моей

Одиночество и обреченность приносит

Мой разум мутнеет с каждым днем

И что-то внутри умереть меня просит

Лес забвения и вечных тайн

Спящий в ночи, но ждущий меня

Хранитель историй как странствующий бард

Бесконечный и темный, в нем зло обретает себя

И тогда я покину свой дом

Под покровом ночных небес

По волчьему следу и свету луны

Я войду в этот черный лес

Меня ждет смерть

Тихо падает снег

Назад пути нет

И сил уже нет

Бледной дланью рассвета закрой мне глаза

Белой краской смерти влюби меня в миг

Что стирает память хрупкий хрусталь

Января…

De lucht is bedekt met eindeloze mist

En de aarde is gekleed in een witte lijkwade

Sneeuw valt in een eindeloze sluier

En het noordelijke bos roept me

Winter verdriet in mijn ziel

Eenzaamheid en onheil brengt

Mijn geest wordt elke dag troebel

En iets van binnen vraagt ​​me om te sterven

Bos van vergetelheid en eeuwige geheimen

Vannacht slapen maar op mij wachten

Lorewalker als een zwervende bard

Eindeloos en donker, daarin bevindt het kwaad zich

En dan zal ik mijn huis verlaten

Onder de dekking van de nachtelijke hemel

Het spoor van de wolf en het licht van de maan volgen

Ik ga dit zwarte woud in

De dood wacht op mij

Stilletjes valt de sneeuw

Er is geen weg terug

En er is geen kracht meer

Sluit mijn ogen met de bleke hand van de dageraad

Met de witte verf van de dood, word in een oogwenk verliefd op mij

Wat wist de herinnering aan fragiel kristal?

Januari…