На прозрачных глазах - Откровения Дождя

Кисти рук- последние точки энергии.

Осознания того, что всё замерло,

Нет.

В абсолюте инерция.

Я потерял свой цвет.

Познавший света боль,

Укрыт пергаментом кожи

Матери земли…

Скорбит молча правдиво,

Не лжёт криком.

Больше не молится богам,

Потому что сам стал ликом.

Бликом жалящих лучей

Тысячи светил,

На прозрачных глазах играя…

Его небо вбито кольями

В мощи подо мной,

Постоянный ноль собой отождествляя.

Это для тебя,

Видишь?

Для тебя разгорелось утро-

Это мой оскал…

Замерший оскал провожает ночь.

В системе лабиринтов,

Обозначающих наше движение,

Расставлены акценты,

Хаотично выбраны цели.

Обоюдно решение градации.

Перманентен показатель статуса,

Ушедших немного раньше,

Сломавших свобод радиус.

De handen zijn de laatste energiepunten.

Het besef dat alles bevroren is

Nee.

In absolute traagheid.

Ik ben mijn kleur kwijt.

Het licht van pijn kennende,

Bekleed met perkament leer

Moeder Aarde...

Rouwt in stilte naar waarheid

Ligt niet met een kreet.

Niet meer bidden tot de goden

Omdat hij zelf een gezicht werd.

Een schittering van roggen

Duizenden lichten

Spelen op transparante ogen...

Zijn lucht is puntig

Aan de macht onder mij

De constante nul is zelfidentificerend.

Dit is voor jou

Zie je wel?

De ochtend brak voor jou aan

Dit is mijn grijns...

Een bevroren grijns verraadt de nacht.

In het systeem van labyrinten,

Aanduiding van onze beweging

De accenten zijn geplaatst

Doelen willekeurig gekozen.

Wederzijdse beslissingsgradatie.

Permanente statusindicator,

Iets eerder weg

Gebroken vrijheden straal.