Я остался здесь... - Откровения Дождя

Я остался здесь- в цитадели великой скорби;

Траурный зал, где молчание в вечности тонет;

Я забыл эти стены, вдыхая мраморный холод;

Узник отчаяния, в лабиринтах душа моя бродит

Я обрел одиночество в этом замкнутом мире;

И принял как дар россыпь блеклых годов;

Здесь нет ничего- лишь эфирные тени;

Тех, кто вновь возродиться готов…

Тусклый свет свечи прах веков освещает;

Портал в мир иной закрыт навсегда;

Смерть — черный ворон, что над замком летает;

Но ей не проникнуть в него никогда…

…И я вижу сон, в нем октябрь поет;

Золотистая гладь полей;

В пелене дождя мой старый дом;

Но туда ль лабиринт ведет…

Тусклый свет свечи прах веков освещает;

Портал в мир иной закрыт навсегда;

Смерть — черный ворон, что над замком летает;

Но ей не проникнуть в него никогда…

Ik verbleef hier - in de citadel van groot verdriet;

Begrafeniszaal waar de stilte wegzinkt in de eeuwigheid;

Ik vergat deze muren, ademde de marmeren kou in;

Gevangene van wanhoop, mijn ziel dwaalt in labyrinten

Ik vond eenzaamheid in deze gesloten wereld;

En hij accepteerde als een geschenk een verstrooiing van vervaagde jaren;

Er is hier niets, alleen etherische schaduwen;

Degenen die klaar zijn om opnieuw geboren te worden...

Het zwakke licht van een kaars verlicht de as van eeuwen;

Het portaal naar een andere wereld is voor altijd gesloten;

De dood is de zwarte raaf die over het kasteel vliegt;

Maar ze zal er nooit in doordringen...

... En ik zie een droom, Oktober zingt erin;

Gouden uitgestrektheid van velden;

In de lijkwade van regen is mijn oude huis;

Maar waar leidt het labyrint naar toe...

Het zwakke licht van een kaars verlicht de as van eeuwen;

Het portaal naar een andere wereld is voor altijd gesloten;

De dood is de zwarte raaf die over het kasteel vliegt;

Maar ze zal er nooit in doordringen...