Manhattan-Kaboul (Phénix Tour) - Renaud

Petit Portoricain

Bien intégré, quasiment New Yorkais,

Dans mon building tout de verre et d’acier,

Je prend mon job, un rail de coke, un café

Petite fille Afghane,

De l’autre côté de la Terre,

Jamais entendu parler de Manhattan,

mon quotidien c’est la misère et la guerre

Deux étrangers au bout du monde, si différents

Deux inconnus, deux anonymes, mais pourtant

Pulvérisés sur l’autel

De la violence éternelle

Un 747 s’est explosé dans mes fenêtres,

Mon ciel si bleu est devenu orage,

Lorsque les bombes ont rasé mon village

Deux étrangers au bout du monde, si différents

Deux inconnus, deux anonymes, mais pourtant

Pulvérisés sur l’autel

De la violence éternelle

So long, adieu mon rêve américain,

Moi, plus jamais l’esclave des chiens

Ils t’imposaient l’Islam des tyrans

Ceux-là ont-ils jamais lu le Coran?

J’suis redevenu poussière,

Je s’rai pas maître de l’Univers,

Ce pays que j’aimais tellement serait-il

Finalement colosse aux pieds d’argile?

Les dieux, les religions,

Les guerres de civilisations,

Les armées, drapeaux, les patries, les nations

Font toujours de nous de la chair à canon

Deux étrangers au bout du monde, si différents

Deux inconnus, deux anonymes, mais pourtant

Pulvérisée sur l’autel

De la violence éternelle

Deux étrangers au bout du monde, si différents

Deux inconnus, deux anonymes, mais pourtant

Pulvérisée sur l’autel

De la violence éternelle

Kleine Puerto Ricaanse

Goed geïntegreerd, bijna New Yorker,

In mijn gebouw alle glas en staal,

Ik neem mijn baan, een cola, een koffie

klein Afghaans meisje,

Aan de andere kant van de aarde,

Nooit van Manhattan gehoord,

mijn dagelijks leven is ellende en oorlog

Twee vreemden aan het einde van de wereld, zo verschillend

Twee vreemden, twee anoniem, maar toch

Gespoten op het altaar

Eeuwig geweld

Een 747 ontplofte in mijn ramen,

Mijn hemel zo blauw is een storm geworden,

Toen de bommen mijn dorp verwoestten

Twee vreemden aan het einde van de wereld, zo verschillend

Twee vreemden, twee anoniem, maar toch

Gespoten op het altaar

Eeuwig geweld

Tot ziens, vaarwel mijn Amerikaanse droom,

Ik, nooit meer de slaaf van honden

Ze hebben je de islam van tirannen opgelegd

Hebben deze ooit de koran gelezen?

Ik ben weer stof geworden,

Ik zal geen meester van het Universum zijn,

Zou dit land waar ik zoveel van hield zijn?

Eindelijk kolos op leemvoeten?

goden, religies,

Beschavingsoorlogen,

Legers, vlaggen, thuislanden, naties

Maak ons ​​altijd kanonnenvoer

Twee vreemden aan het einde van de wereld, zo verschillend

Twee vreemden, twee anoniem, maar toch

Gespoten op het altaar

Eeuwig geweld

Twee vreemden aan het einde van de wereld, zo verschillend

Twee vreemden, twee anoniem, maar toch

Gespoten op het altaar

Eeuwig geweld