Tropaion - Raubtier

Jag står på knä vid platsen för min lägereld

Jag kokar köttet från en rykande trofé

Jag ger ett hell, under stjärnklar, öppen veld

Till den best som sitt liv finge ge

Jag bär en drift, liksom Attila och Xenophon

I min pilbåge lever dess hamn

Ty min hunger är min nemesis och min demon

Genom den har jag givits mitt namn

Tropaion

Kalaharis stäpp är en ogästvänlig plats

Men mitt hjärta är evigt just där

Jag hör den vind som kallar till en ny strapats

Svarta döden, är vad jag begär

Det södra korset tronar över blod och pil och Afrika

Över drabbningens sargade land

Så röd som Afrikas virvlande sand?

Tropaion

Stof en bloed, rooi sand

Stof en bloed en rooi sand

By die vuur stan die jagter met en skedel in sy hand

Ik kniel op de plek van mijn kampvuur

Ik kook het vlees van een dampende trofee

Ik geef er om, onder de sterrenhemel, open veld

Aan het beste dat zijn leven kon geven

Ik draag een drive, zoals Attila en Xenophon

In mijn boeg woont zijn haven

Want mijn honger is mijn aartsvijand en mijn demon

Hierdoor heb ik mijn naam gekregen

Tropaion

De Kalahari-steppe is een onherbergzame plek

Maar mijn hart is daar voor altijd

Ik hoor de wind roepen om een ​​nieuwe

Zwarte dood, daar vraag ik om

Het zuidelijke kruis regeert over bloed en pijl en Afrika

Over het gewonde land van de strijd

Zo rood als het kolkende zand van Afrika?

Tropaion

Stof en bloed, rood zand

Stof en bloed en rood zand

Bij het vuur staat de jager met een schedel in zijn hand