Röd Snö - Raubtier

Skuggor syns i månens sken

I issnön irrar fyra ben

Den ene kraxar ondsint hat

Den andre cirklar desperat

En bitter tår, en kylig blick

En beskhet i ett giftigt stick

Handen hårt kring skaftet höll

Den ena skuggan bruten föll

Den enes död, den andres dåd

När ingen kunnat visa nåd

Den enes blad, den andre drog

Och stack så att den förste dog

Man sökte då, man söker än

Den ene av de båda män

Som under månljus någonstans

Var part i denna dödens dans

Röd snö

Röd snö

Röd snö

Röd snö

En djup och sorglig avgrund dväljs i djupet av hans själ

Som suktande av hunger gör sin bärare till träl

Den växer liksom röta om den en gång slagit rot

Och bränner liksom feber, den som icket står emot

Det finns ej något motgift om den en gång sugit luft

Den krossar fröjd och lycka och den kväver sunt förnuft

Den har ej några gränser, den vill se hur bröder dö

Den besudlar andens renhet liksom blodet färgar snö

Vad stred de om, vad stred de för?

I kamp som dräper och förgör

Den ene har ej något kvar

Av det som nu den andre har

En har livet, en har dött

Där blodet runnit varmt och rött

En har mistat liv och guld

Den andre vunnit evig skuld

Röd snö

Röd snö

Röd snö

Röd snö

Schaduwen zijn zichtbaar in het maanlicht

In de ijssneeuw dwalen vier poten

Men kraakt kwaadwillig

De andere cirkels wanhopig

Een bittere traan, een koude blik

Een bitterheid in een giftige stok

De hand stevig rond de schacht gehouden

Een schaduw gebroken viel

De dood van de een, de daad van de ander

Wanneer niemand genade heeft kunnen tonen

Het ene blad, het andere ging

En rende zo dat de eerste stierf

Je zocht toen, je zoekt nog steeds

Een van de twee mannen

Zoals ergens onder maanlicht

Maak deel uit van deze dans van de dood

rode sneeuw

rode sneeuw

rode sneeuw

rode sneeuw

Een diepe en droevige afgrond schuilt in de diepten van zijn ziel

Wie zucht van honger verandert zijn drager in slaven

Het groeit als rot als het eenmaal wortel heeft geschoten

En brandt als koorts, degene die zich niet verzet

Er is geen tegengif als het ooit lucht heeft gezogen

Het verplettert vreugde en geluk en het verstikt het gezond verstand

Het heeft geen grenzen, het wil broers zien sterven

Het verontreinigt de zuiverheid van de geest terwijl het bloed de sneeuw kleurt

Waar vochten ze voor, waar vochten ze voor?

In een gevecht dat doodt en vernietigt

Men heeft niets meer

Van wat de ander nu heeft

Men heeft leven, men is gestorven

Waar het bloed warm en rood vloeide

Men heeft het leven en goud verloren

De ander won eeuwige schuld

rode sneeuw

rode sneeuw

rode sneeuw

rode sneeuw