Inget hopp - Raubtier

Vem hade anat det här?

Det kunde ej ske

En dag prövades vår sfär

Med mer än den mäktade med

Att oljepriserna steg

Visste vi om

Med folkets ledare teg

När kriget kom

Vi krälar som trälar, kriget tog våra själar

Vi blöder, som bröder, vi ser hur marken glöder

Vi lever I förtvivlans makt och gudarna har övergivit oss

Vi drivs utav desperationen, snart för trötta för att slåss

Kampen för att blotta livet tvingar oss intill vansinnets kant

Hör skriet från en svartbränd vildmark, ropen från ruinens brant

När vätebomberna föll

Brann marken röd

Tills fronten ej längre höll

Då kom vår död

En ynka samling av män

Kvinnor och barn

Kämpar för framtiden än

Mot dödens kvarn

Vi krälar som trälar, kriget tog våra själar

Vi blöder, som bröder, vi ser hur marken glöder

Vi dväljs I evigt mörker onda krafter har belägrat våran tid

Här är allt mänskligt liv förverkat här finns endast kamp och strid

Den nukleära vinden slitet köttet från ännu en kropp

Här finns ingenting att be för ingen framtid inget hopp

Vi krälar som trälar, kriget tog våra själar

Vi blöder, som bröder, vi ser hur marken glöder

Vi lever I förtvivlans makt och gudarna har övergivit oss

Vi drivs utav desperationen, snart för trötta för att slåss

Kampen för att blotta livet tvingar oss intill vansinnets kant

Hör skriet från en svartbränd vildmark, ropen från ruinens brant

Vi dväljs I evigt mörker onda krafter har belägrat våran tid

Här är allt mänskligt liv förverkat här finns endast kamp och strid

Den nukleära vinden slitet köttet från ännu en kropp

Här finns ingenting att be för ingen framtid inget hopp

Wie had dit kunnen raden?

Het kon niet gebeuren

Op een dag werd onze bol getest

Met meer dan het aankan

Dat de olieprijzen stegen

We wisten van

Met de leider van het volk teg

Toen de oorlog kwam

We kruipen als slaven, de oorlog heeft onze zielen gegrepen

We bloeden, als broers, we zien hoe de grond gloeit

We leven in de macht van wanhoop en de goden hebben ons in de steek gelaten

We worden gedreven door wanhoop, al snel te moe om te vechten

De strijd om het leven bloot te leggen dwingt ons tot de rand van waanzin

Hoor de schreeuw van een zwart-verbrande wildernis, de kreten van de afgrond van de ruïne

Toen de waterstofbommen vielen

De grond brandde rood

Tot het front niet meer vasthield

Toen kwam onze dood

Een zielige verzameling mannen

Vrouwen en kinderen

Nog steeds vechtend voor de toekomst

Op weg naar de molen van de dood

We kruipen als slaven, de oorlog heeft onze zielen gegrepen

We bloeden, als broers, we zien hoe de grond gloeit

We wonen in eeuwige duisternis, kwade krachten hebben onze tijd belegerd

Hier wordt al het menselijk leven geconfisqueerd, hier is er alleen maar strijd en strijd

De kernwind scheurde het vlees van weer een ander lichaam

Er is hier niets om voor te bidden, geen toekomst, geen hoop

We kruipen als slaven, de oorlog heeft onze zielen gegrepen

We bloeden, als broers, we zien hoe de grond gloeit

We leven in de macht van wanhoop en de goden hebben ons in de steek gelaten

We worden gedreven door wanhoop, al snel te moe om te vechten

De strijd om het leven bloot te leggen dwingt ons tot de rand van waanzin

Hoor de schreeuw van een zwart-verbrande wildernis, de kreten van de afgrond van de ruïne

We wonen in eeuwige duisternis, kwade krachten hebben onze tijd belegerd

Hier wordt al het menselijk leven geconfisqueerd, hier is er alleen maar strijd en strijd

De kernwind scheurde het vlees van weer een ander lichaam

Er is hier niets om voor te bidden, geen toekomst, geen hoop