Hymn - Raubtier

Ingenting är evigt och ingenting är vunnet i hemmets härd

Ingenting är givet till den som ej något ger

Ingen ära dväljs under pläden som gömmer ett rostigt svärd

Meningen med livet är kampen om något mer

Finns det blott heder, så finns det nog hopp

Än flyger örnen vid klipphällens topp

Än flyger pilen och äran med den

Än finns det barska och frostbitna män

Vita vidder väntar på den som är redo att trotsa dem

Stora sjöfall bidar blott tid för en överman

Hårda strider hindrar den väg som en dag skola leda hem

Tyn än finnas de som ha viljan, och de som kan

Finns det blott heder, så finns det nog hopp

Än flyger örnen vid klipphällens topp

Än flyger pilen och äran med den

Än finns det barska och frostbitna män

Hornet emot skyn

Äran i din syn

Det är tid att korsa haven

Fatta strängen, greppa staven

Man får vila ut i graven

I en svart och frusen grop

Vinden river, havet svallar

Hör hur efterlivet kallar

Över benknotor och skallar

Emot nordan, bit ihop

Niets is eeuwig en niets wordt gewonnen in het hart van het huis

Er wordt niets gegeven aan degene die niets geeft

Geen glorie woont onder de deken die een roestig zwaard verbergt

De zin van het leven is de strijd voor iets meer

Als er alleen eer is, dan is er waarschijnlijk hoop

De adelaar vliegt nog steeds op de top van de klif

De pijl en de glorie vliegen er nog steeds mee

Er zijn nog steeds stoere en door de vorst gebeten mannen

Witte vlakten wachten op degenen die klaar zijn om ze te trotseren

Grote zeevallen bieden alleen tijd voor een superieur

Hevige gevechten belemmeren het pad dat op een dag naar huis zal leiden

Dunner dan degenen die de wil hebben en degenen die dat kunnen

Als er alleen eer is, dan is er waarschijnlijk hoop

De adelaar vliegt nog steeds op de top van de klif

De pijl en de glorie vliegen er nog steeds mee

Er zijn nog steeds stoere en door de vorst gebeten mannen

De hoorn tegen de lucht

De glorie in uw ogen

Het is tijd om de oceanen over te steken

Pak de snaar vast, grijp de staaf!

Je moet rusten in het graf

In een zwarte en bevroren pit

De wind scheurt, de zee golft

Hoor wat het hiernamaals roept

Over botknobbeltjes en schedels

Op weg naar het noorden, beetje samen