Förgätmigej - Raubtier

Ensam hör jag vargar yla, ångesten ger ej respit

Vad hjälper det att gråta som en kvinna?

Här ute härskar snö och kyla och den som finner stigen hit

Kommer endast att slutligen finna

En frusen kropp på ett iskallt golv

En brukad hylsa kaliber tolv

Ett sting av smärta ett stänk av krut

Är den enda vägen ut

Sedan är alla plågor slut

Du har övergivit mig

Men nu när slutet visar sig

Ber jag dig, förgätmigej

Eftertankens kranka blekhet

River i min trötta själ min tid är förbrukad och förverkad

Bleka skuggor i månens sken

Hjärtat stannar tungt som sten

Ett sting av smärta ett stänk av krut

Är den enda vägen ut

Sedan är alla plågor slut

Du har övergivit mig

Men nu när slutet visar sig

Ber jag dig, förgätmigej

Ett sting av smärta ett stänk av krut

Är den enda vägen ut

Sedan är alla plågor slut

Du har övergivit mig

Men nu när slutet visar sig

Ber jag dig, förgätmigej

Alleen hoor ik wolven huilen, angst geeft geen uitstel

Wat helpt het om te huilen als een vrouw?

Hierbuiten heersen sneeuw en kou en wie het pad hier vindt

Zal pas eindelijk vinden

Een bevroren lichaam op een ijzige vloer

Een gebruikt mouwkaliber twaalf

Een steek van pijn een scheutje buskruit

Is de enige uitweg?

Dan zijn alle kwellingen voorbij

Je hebt me in de steek gelaten

Maar nu het einde nadert

Ik smeek je, vergeet me

De zieke bleekheid van reflectie

Rivier in mijn vermoeide ziel, mijn tijd is besteed en verbeurd

Bleke schaduwen in het maanlicht

Het hart stopt zo zwaar als steen

Een steek van pijn een scheutje buskruit

Is de enige uitweg?

Dan zijn alle kwellingen voorbij

Je hebt me in de steek gelaten

Maar nu het einde nadert

Ik smeek je, vergeet me

Een steek van pijn een scheutje buskruit

Is de enige uitweg?

Dan zijn alle kwellingen voorbij

Je hebt me in de steek gelaten

Maar nu het einde nadert

Ik smeek je, vergeet me