Segunda-Feira - Rashid, Srta Paola

Segunda-feira, 9 da manhã, 21 de março

De 1988

Afoito, corre um pai de 20 e poucos anos

Pra receber um presente que ainda num tava nos planos

A mãe, a mais bela rainha, de pele escura

Obra de arte onde Deus tem assinatura

E o choro da criança era um lindo coro pro momento

Michel, diz a certidão de nascimento

Olhos marejando, promessa pro amanhã

Que o amor sustentaria mais que leite NAN

E o pai achava: esse vai ser ponta de lança!

Uns 3 quilo e meio de esperança

«Fi» de capixaba, com uma paulistana

Neto de mineiro e uma vó Baiana

Tempero que por ironia me fez «chei» de timidez sim

«Pretim», «quétim», por fim…

Com os pai separado, estranho no ninho

Aos 11 já viajava pra Minas sozinho

Talvez o fato d’eu falar tão pouco outrora

Seja o motivo d’eu ter tanto pra dizer agora

Quem nasce em meio a batalha é normal que se torne valente

Quem cresce sem nome ou medalha já sabe, se anda pra frente

Porque o tempo não para (não para)

O tempo não pode parar (2x)

Segunda-feira, 9 da manhã, de um ano qualquer

Bom dia Vietnã, to de pé

Tudo mudou aqui

E meu trabalho agora é por pra fora as palavra que «nas antiga» não queriam sair

O tempo urge, os dias cantam

Pensar na infância tem me rejuvenescido, igual Benjamin Button

Pivete quer crescer, ser homem

Mas se arrepende quando vê que só fala com a mãe por telefone

Difícil ouvir seu irmão dizer:

Mais fácil o Papai Noel chegar do que você

É quente… Só que tudo que to fazendo é pela gente

Pode «pá» que «cê» entende lá na frente

Falo de decisão pra valer

Não sobre a roupa que «cê» vai usar, sobre a vida que «cê» vai viver

Pé no chão, vivência

Pra ver se sua história acaba em interrogação ou reticências…

Quem nasce em meio a batalha é normal que se torne valente

Quem cresce sem nome ou medalha já sabe, se anda pra frente

Porque o tempo não para (não para)

O tempo não pode parar (2x)

Pra iluminar ruas e livrar réus

Dando voz a nossa vez, rasgar véus (3x)

De segunda a segunda-feira

Maandag 9.00 uur, 21 maart

Vanaf 1988

Een 20-jarige vader rent rond

Om een ​​cadeau te krijgen dat nog niet in de plannen zat

De moeder, de mooiste koningin, met een donkere huid

Kunstwerk waar God een signatuur heeft

En de kreet van het kind was op dat moment een prachtig koor

Michel, staat op de geboorteakte

Betraande ogen, belofte voor morgen

Die liefde zou meer standhouden dan NAN-melk

En de vader dacht: dit wordt het speerpunt!

Ongeveer 3 en een halve kilo hoop

«Fi» uit Capixaba, met een vrouw uit São Paulo

Kleinzoon van een inwoner van Minas Gerais en een grootmoeder uit Bahia

Dat kruiden maakte me, ironisch genoeg, "chei" van verlegenheid, ja

«Pretim», «quétim», eindelijk...

Met ouders gescheiden, vreemdeling in het nest

Op zijn elfde reisde hij al alleen naar Minas

Misschien het feit dat ik vroeger zo weinig sprak

Wees de reden dat ik nu zoveel te zeggen heb

Wie midden in de strijd wordt geboren, is normaal om dapper te worden

Degenen die opgroeien zonder naam of medaille weten al of ze vooruit gaan

Omdat de tijd niet stopt (stopt niet)

Tijd kan niet stoppen (2x)

Maandag, 9 uur, van elk jaar

Goedemorgen Vietnam, ik sta

Alles is hier veranderd

En mijn taak is nu om de woorden uit te spreken die "vroeger" niet naar buiten wilden komen

De tijd dringt, de dagen zingen

Nadenken over mijn kindertijd heeft me verjongd, net als Benjamin Button

Pivete wil volwassen worden, een man zijn

Maar het spijt hem als hij ziet dat hij alleen met zijn moeder aan de telefoon praat

Moeilijk om je broer te horen zeggen:

Makkelijker voor de Kerstman om te arriveren dan voor jou

Het is heet... Maar alles wat ik doe is voor ons

Je kunt "bemannen" dat "jij" van tevoren begrijpt

Ik heb het over een echte beslissing

Niet over de kleren die «jij» gaat dragen, over het leven dat «jij» gaat leiden

Nuchter, ervaar

Om te zien of je verhaal eindigt met een vraagteken of een weglatingsteken...

Wie midden in de strijd wordt geboren, is normaal om dapper te worden

Degenen die opgroeien zonder naam of medaille weten al of ze vooruit gaan

Omdat de tijd niet stopt (stopt niet)

Tijd kan niet stoppen (2x)

Om straten te verlichten en beklaagden te redden

Onze beurt stem geven, sluiers verscheuren (3x)

Van maandag tot maandag