A Numbness - Rarity

Misdirected, you’re on the side of the street

Where are all of the friends you just couldn’t keep

Where are the ones that watched you decay?

Stare the numbers in the face until your soul goes grey

Bottled up I fake it take the pressure

Holding onto this won’t make it better

A numbness, reluctance, wasting away

They’re gonna move out, they’re gonna drive away

Get in car accidents and graduate

They’ll decipher what plans to turn to next

While I’m stationery trying to accept

The fact that I stood still while they’re moving along

Cause I have nothing to show for the days that I lost

Accepting I’m past my prime

Accepting the guilt for my diminishing life

A numbness, reluctance

Wasting away my innocence

Struggle to breathe at the thought of the end

But I bite my tongue, turn my back and run to just give in

Where’d the days go?

Repetition you’re used to

I can’t help myself this time

A numbness, reluctance

Wasting away my innocence

Struggle to breathe at the thought of the end

But I bite my tongue, turn my back and run to just give in

Verkeerd geadresseerd, je staat aan de kant van de straat

Waar zijn alle vrienden die je gewoon niet kon houden?

Waar zijn degenen die je hebben zien vergaan?

Staar de cijfers in het gezicht tot je ziel grijs wordt

Gebotteld, ik doe alsof het de druk aanneemt

Als je hieraan vasthoudt, wordt het niet beter

Een gevoelloosheid, tegenzin, wegkwijnen

Ze gaan verhuizen, ze gaan weg

Krijg auto-ongelukken en studeer af

Ze zullen ontcijferen wat van plan is om zich naar de volgende keer te wenden

Terwijl ik briefpapier probeer te accepteren

Het feit dat ik stilstond terwijl ze verder reden

Want ik heb niets om te laten zien voor de dagen die ik verloor

Accepteren dat ik over mijn hoogtepunt heen ben

De schuld aanvaarden voor mijn afnemende leven

Een gevoelloosheid, tegenzin

Mijn onschuld wegkwijnen

Moeite om te ademen bij de gedachte aan het einde

Maar ik bijt op mijn tong, draai me de rug toe en ren om gewoon toe te geven

Waar zijn de dagen gebleven?

Herhaling die je gewend bent

Ik kan het deze keer niet helpen

Een gevoelloosheid, tegenzin

Mijn onschuld wegkwijnen

Moeite om te ademen bij de gedachte aan het einde

Maar ik bijt op mijn tong, draai me de rug toe en ren om gewoon toe te geven