Fifteen Stories - Rarity

Well, I fell back down

To the same place and time

And the same lame hometown

Getting better everyday

Still begging for people’s sympathy

How far did I fall

I am the salt of all the earth

I am the desperate and unsure

I am the lowest point of misery

(I've lost myself in everything)

I am the weight that drags you down

To where it’s impossible to breathe

But I know that’s no excuse for sympathy

I’m struggling to grasp the concept of

Not being good enough for anyone

While I waste my time

Trying to get your attention

What’s it to you

Your schedule is full

And I’m just shooting for the stars, anyway

Someday I’ll find my heart

But until then I’ll just fade into nothing

So, I’ll just sit here thinking of ways

To better myself emotionally

And not to sink too far

Into the pit of disparity

I’m alive in your eyes

But, not well

You can tell

So for now

Safe and Sound

I’ll just drown

I am the salt of all the earth

I am the desperate and unsure

I am the lowest point of misery

(I've lost myself in everything)

I am the weight that drags you down

To where it’s impossible to breathe

But I know that’s no excuse for sympathy

So, don’t push me

You know I have nothing to live for

Consistency is not worth working toward

Nou, ik viel weer neer

Naar dezelfde plaats en tijd

En dezelfde kreupele geboorteplaats

Elke dag beter worden

Smeek nog steeds om medeleven van mensen

Hoe ver ben ik gevallen?

Ik ben het zout van de hele aarde

Ik ben de wanhopige en onzekere

Ik ben het laagste punt van ellende

(Ik ben mezelf in alles kwijtgeraakt)

Ik ben het gewicht dat je naar beneden sleept

Naar waar het onmogelijk is om te ademen

Maar ik weet dat dat geen excuus is voor sympathie

Ik heb moeite om het concept van te begrijpen

Voor niemand goed genoeg zijn

Terwijl ik mijn tijd verspil

Je aandacht proberen te trekken

Wat gaat het jou aan

Je agenda is vol

En ik fotografeer toch gewoon voor de sterren

Op een dag zal ik mijn hart vinden

Maar tot die tijd zal ik gewoon in het niets verdwijnen

Dus ik ga hier gewoon zitten nadenken over manieren

Om mezelf emotioneel te verbeteren

En niet te ver wegzinken

In de put van ongelijkheid

Ik leef in je ogen

Maar niet goed

Je kunt het zien

Dus voor nu

Veilig en wel

Ik zal gewoon verdrinken

Ik ben het zout van de hele aarde

Ik ben de wanhopige en onzekere

Ik ben het laagste punt van ellende

(Ik ben mezelf in alles kwijtgeraakt)

Ik ben het gewicht dat je naar beneden sleept

Naar waar het onmogelijk is om te ademen

Maar ik weet dat dat geen excuus is voor sympathie

Dus duw me niet

Je weet dat ik niets heb om voor te leven

Consistentie is het niet waard om naar toe te werken