Silent Chrysalis Stage - Rapture

So the curtain fell and fierce facades revealed

Sunken within the emptier vision of a light to reach I’m not afraid the shadows

here but the voices inside enthrall

Spellbound to slumber again

Still I pursue resistance in vain

Will you embrace this apathy?

Would you cherish the melody when silence is golden?

When the silence is colder?

Would you name it a tragedy when there is nothing left of me?

The stillness is golden in my silent chrysalis stage

This is the day when all light fled

Shapeless figures left to perceive

Blood in my hands proving my mischief

Consuming every urge and need

Will the voices faint away in the distance when this stage has passed

Dus het doek viel en felle gevels onthulden

Verzonken in de lege visie van een licht om te bereiken, ben ik niet bang voor de schaduwen

hier, maar de stemmen binnen boeien

Weer betoverd om te slapen

Toch streef ik tevergeefs naar weerstand

Wil je deze apathie omarmen?

Zou je de melodie koesteren als stilte goud is?

Wanneer de stilte kouder is?

Zou je het een tragedie willen noemen als er niets meer van me over is?

De stilte is goud in mijn stille popstadium

Dit is de dag waarop al het licht wegvluchtte

Vormeloze figuren om waar te nemen

Bloed in mijn handen bewijst mijn kattenkwaad

Elke drang en behoefte consumeren

Zullen de stemmen in de verte wegsterven als dit stadium voorbij is?