Nameless - Rapture

I’m sleeping with a knife again

I’m just a drawing on the wall

Sooner or later everything falls apart

Every day a punishment

I have tried so hard to do right

Fought to heal every hurt

Every turn I take

Leads me back to where I started from

All my dreams

They die on me

And I don’t think

There’s ever healing it

The days grow long

Filled with empty hours

When I wake up alone

With these shadows as my only company

Splinters of glass at my feet

Silence in her white dress

Like dust on books no-one reads

And beds no-one sleeps in anymore

(speechless nameless sleepless alone)

«…the fog is rising»

Ik slaap weer met een mes

Ik ben gewoon een tekening aan de muur

Vroeg of laat valt alles uit elkaar

Elke dag een straf

Ik heb zo hard mijn best gedaan om het goed te doen

Gevochten om elke pijn te genezen

Elke bocht die ik neem

Leidt me terug naar waar ik begon

Al mijn dromen

Ze sterven op mij

En ik denk van niet

Er is ooit genezing

De dagen worden lang

Gevuld met lege uren

Als ik alleen wakker word

Met deze schaduwen als mijn enige bedrijf

Glassplinters aan mijn voeten

Stilte in haar witte jurk

Als stof op boeken die niemand leest

En bedden waar niemand meer in slaapt

(sprakeloos naamloos slapeloze alleen)

«...de mist komt op»