Farewell - Rapture

Was I bewitched by the thin red line

And let it snip the silver twine

I stare in silence

That is mine

Discomfort of my silent fear, so icy cold

Yet somehow seems to sear my soul

Until the ache’s too much to bear

As mortal life now disappears

To steal sweet youth before it turned to gold

Existence now is not what I was told;

Wastelands of sorrow, I welcome all I receive

Blood before tears, you will see

Cold and redundant, I deserve everything I get

What joy, want for nothing

Sweet rapture for I am nothing

Desolation is a delicate thing

Was ik betoverd door de dunne rode lijn

En laat het het zilveren touw doorknippen

Ik staar in stilte

Dat is van mij

Ongemak van mijn stille angst, zo ijskoud

Toch lijkt het op de een of andere manier mijn ziel te schroeien

Tot de pijn te veel is om te dragen

Nu het sterfelijk leven verdwijnt

Om zoete jeugd te stelen voordat het in goud veranderde

Het bestaan ​​​​nu is niet wat mij is verteld;

Woestenijen van verdriet, ik verwelkom alles wat ik ontvang

Bloed voor tranen, je zult het zien

Koud en overbodig, ik verdien alles wat ik krijg

Wat een vreugde, voor niets ontbreken

Zoete vervoering want ik ben niets

Verlatenheid is een delicaat iets