The Bank of Ponchartrain - Rapalje

It was on one bright March morning, I bid New Orleans adieu

I took the road to Jackson Town, my fortune to renew

I cursed all foreign money, no credit could I gain

Which filled my heart with longing for the banks of Ponchartrain

I stepped onto a railroad car beneath the morning sun

I rode the rods till evening and I laid me down again

All strangers here, no friends I found, till a dark girl towards me came

I fell in love with a Creole girl at the banks of Ponchartrain

I said, «My pretty Creole girl, my money here’s no good

And if it weren’t for the alligators, I would sleep out in the woods»

«You're welcome here, kind stranger, our house is very plain

And we never turned a stranger out on the banks of Ponchartrain»

She took me into her mammy’s house and treated me right well

Her hair upon her shoulders in jet black ringlets fell

To try to paint her beauty, I’m sure it would be in vain

So pretty was my Creole girl at the banks of Ponchartrain

I asked her if she’d marry me, she said this could never be

For she had got another and he was far at sea

She said that she would wait for him and true she would remain

Till he returned to his Creole girl at the banks of Ponchartrain

«So fare thee well, my bonny own lass, I’ll never see you no more

But I’ll never forget your kindness in this cottage at the shore

And at each social gathering, a flowing glass I’ll raise

And I’ll drink a health to my Creole girl at the banks of Ponchartrain»

Het was op een heldere ochtend in maart, ik zei New Orleans adieu

Ik nam de weg naar Jackson Town, mijn geluk om te vernieuwen

Ik vervloekte al het buitenlandse geld, ik kon geen krediet krijgen

Die mijn hart vervulde met verlangen naar de oevers van Ponchartrain

Ik stapte op een treinwagon onder de ochtendzon

Ik reed de hengels tot de avond en ik legde me weer neer

Alle vreemden hier, geen vrienden die ik vond, tot er een donker meisje naar me toe kwam

Ik werd verliefd op een Creools meisje aan de oevers van Ponchartrain

Ik zei: «Mijn mooie Creoolse meisje, mijn geld hier is niet goed»

En als de alligators er niet waren, zou ik in het bos slapen»

"Graag gedaan, vriendelijke vreemdeling, ons huis is heel eenvoudig"

En we zijn nooit een vreemde geworden aan de oevers van Ponchartrain»

Ze nam me mee naar het huis van haar moeder en behandelde me goed

Haar haar op haar schouders in gitzwarte krullen viel

Om te proberen haar schoonheid te schilderen, weet ik zeker dat het tevergeefs zou zijn

Zo mooi was mijn Creoolse meisje aan de oevers van Ponchartrain

Ik vroeg haar of ze met me wilde trouwen, ze zei dat dit nooit kon zijn

Want ze had er nog een en hij was ver op zee

Ze zei dat ze op hem zou wachten en waar ze zou blijven

Tot hij terugkeerde naar zijn Creoolse meisje aan de oevers van Ponchartrain

"Het ga je goed, mijn knappe eigen meisje, ik zal je nooit meer zien"

Maar ik zal je vriendelijkheid in dit huisje aan de kust nooit vergeten

En bij elke sociale bijeenkomst zal ik een stromend glas heffen

En ik drink een gezondheid op mijn Creoolse meisje aan de oevers van Ponchartrain»