Herida azul - Raly Barrionuevo

Allá donde nace el viento

Del vientre azul de las vidalas

Anda tu voz, herida de vendimias tristes

Volviendo en la tarde, cansada

Para alumbrar la noche en las guitarras solas

Que cantan olvidos para no llorar

Allá donde muere el río

Cantando su canción de arena

Ciego y azul yo voy camino de tu sombra

Hundido en el viento, dolido

Por alcanzar la luna en tu mirada limpia

Que enciende el otoño de mi soledad

Me duele verte ajena a mi dolor callado

Lejos de mi, del ángel que nos velaba

Los sueños primeros, la infancia

Del tiempo azul cuando tu voz era libre

Y abría en la aurora madura y frutal

Por ver tu fulgor he vuelto

Como el viento norte vuelvo

Tierno el azul del día me ha roto el alma

Me envuelven distancias… olvidos

Para entibiar este antiguo sueño mío

Que muere al poniente de la soledad

Volví buscando tus ojos

La tibia espiga de tus manos

Mi soledad deshoja su otoño triste

Me duele en los ocres… tu olvido

«Herida azul, por tí se me va la vida

Soñando ese sueño que nunca será…»

Daar waar de wind wordt geboren

Uit de blauwe baarmoeder van de vidalas

Anda jouw stem, wond van droevige wijnjaren

Terug in de middag, moe

Om de nacht alleen op gitaren te verlichten

die vergeetachtigheid zingen om niet te huilen

waar de rivier eindigt

Zingen hun lied van zand

Blind en blauw ben ik op weg naar je schaduw

Gezonken in de wind, pijn

Voor het bereiken van de maan in je schone blik

Dat ontsteekt de herfst van mijn eenzaamheid

Het doet me pijn om te zien dat je je niet bewust bent van mijn stille pijn

Ver van mij, van de engel die over ons waakte

Vroege dromen, kindertijd

Van de blauwe tijd toen je stem vrij was

En het opende in de rijpe en fruitige dageraad

Om je genialiteit te zien ben ik teruggekeerd

Zoals de noordenwind keer ik terug

Teder het blauw van de dag heeft mijn ziel gebroken

Afstanden omringen me... vergeetachtigheid

Om deze oude droom van mij te verwarmen

Dat sterft in het westen van eenzaamheid

Ik kwam terug op zoek naar je ogen

De warme piek van je handen

Mijn eenzaamheid ontbladert zijn droevige herfst

Het doet me pijn in de oker... jouw vergeetachtigheid

"Blauwe wond, voor jou is mijn leven voorbij"

Dromen van die droom die nooit zal zijn..."