Se o meu Amor me Pedisse - Rabih Abou-Khalil, Luciano Biondini, Ricardo Ribeiro

Se o meu amor me pedisse que fosse à serra da Estrela

Para passar a velhice, ou o desejo de vê-la

Eu seguiria atrás dela, mesmo sabendo que algum dia

Sem a cingir eu morreria

Suportaria o inverno com a promessa dum beijo

Porque tudo o que é eterno é pouco mais que o desejo

Que eu sinto mas não consinto

Se o meu amor me chamasse do outro lado do mar

Eu talvez não evitasse a sorte de me afogar

Nas lágrimas de um olhar, mesmo sabendo que algum dia

Sem me ver ela morreria

Iria ao monte mais alto, ao abismo mais profundo

Porque o amor de que falo é um amor doutro mundo

Que eu sinto porque não minto

Mas se um dia eu conhecesse esse amor que eu adivinho

Talvez então percebesse que eu sempre estive sozinho

Mas sem saber o caminho

Saberia que o penhor que a gente tem de pagar

É sabermos que o amor não tem nada a ver com o mar

E o vento não é lamento

Talvez não tenha ouvido os gritos da tua voz

Ou talvez Deus, distraído, não queira saber de nós

Mas todo o rio chega à foz, mesmo que Deus não o queira

Todo o fadista tem voz…

Todo o fadista tem medo de, por muito ter cantado

Que a morte lhe aponte o dedo antes de ele achar o fado

Que eu sinto só por instinto

Que eu sinto só por instinto

Als mijn liefde me zou vragen om naar Serra da Estrela te gaan

Om de ouderdom te doorstaan, of het verlangen om haar te zien

Ik zou haar volgen, zelfs wetende dat op een dag

Zonder het te beperken zou ik sterven

Ik zou de winter doorstaan ​​met de belofte van een kus

Omdat alles wat eeuwig is weinig meer is dan verlangen

Dat ik voel, maar ik stem niet toe

Als mijn liefde me roept vanaf de andere kant van de zee

Ik kan het geluk van verdrinking niet vermijden

In de tranen van een blik, ook al weet ik dat op een dag

Zonder mij te zien zou ze sterven

Ik zou naar de hoogste berg gaan, naar de diepste afgrond

Omdat de liefde waar ik over spreek een liefde uit een andere wereld is

Dat ik voel omdat ik niet lieg

Maar als ik op een dag deze liefde ontmoet die ik denk,

Misschien zou ik dan beseffen dat ik altijd alleen ben geweest

Maar zonder de weg te kennen

Zou je weten dat de belofte die we moeten betalen

Het is weten dat liefde niets te maken heeft met de zee

En de wind heeft geen spijt

Misschien heb ik het geschreeuw van je stem niet gehoord

Of misschien geeft God, afgeleid, niet om ons

Maar de hele rivier bereikt de monding, zelfs als God het niet wil

Elke fadozanger heeft een stem...

Elke fadozanger is bang dat, omdat hij veel heeft gezongen

Moge de dood hem met de vinger wijzen voordat hij het lot vindt

Dat ik alleen instinctief voel

Dat ik alleen instinctief voel