A Lua num Quarto - Rabih Abou-Khalil, Luciano Biondini, Ricardo Ribeiro

Silêncio, oiça o meu canto

Neste pranto que me deu

Silêncio, neste entretanto

A minha voz aconteceu

Se a noite me dá morada

Ai este Sol, ai este Sol, ai este Sol eu era

Suspense à Lua num quarto

Vem crescente sobre a cama

Meu Deus, porque não reparto

A solidão que é uma chama?

E sobre a cama despida

A solidão, a solidão, a solidão não me é querida

Entre as vidraças do medo

A vida que passa sem fé

Entre as vidraças do medo

A vida que passa sem fé

Vê nosso amor posto em segredo

É um verso que não é

Noite, noite sem razão

É um verso que não é

Noite, noite sem razão

Ai este Sol, ai este Sol, ai este Sol é que não

Ai este Sol, ai este Sol, ai este Sol é que não!

Silêncio, ó minh’alma nua

Que de nua me queres matar

Silêncio, despede-se a Lua

E vem o dia p’ra me calar

Se a noite me dá morada

Ai este Sol, ai este Sol, ai este Sol não é nada

Stilte, luister naar mijn lied

In deze kreet die je me gaf

Stilte, ondertussen

Mijn stem is gebeurd

Als de nacht me een adres geeft

Wee deze zon, wee deze zon, wee deze zon was ik

Spanning naar de maan in een kamer

Het komt op het bed groeien

Mijn God, waarom deel ik niet

De eenzaamheid die een vlam is?

En op het naakte bed

De eenzaamheid, de eenzaamheid, de eenzaamheid is me niet dierbaar

Tussen de ruiten van angst

Leven dat voorbijgaat zonder geloof

Tussen de ruiten van angst

Leven dat voorbijgaat zonder geloof

Zie hoe onze liefde in het geheim wordt gestopt

Het is een vers dat niet is

Nacht, nacht zonder reden

Het is een vers dat niet is

Nacht, nacht zonder reden

Oh deze zon, oh deze zon, oh deze zon niet

Oh deze zon, oh deze zon, oh deze zon!

Stilte, oh mijn naakte ziel

Dat naakt dat je me wilt vermoorden

Stilte, zeg vaarwel tegen de maan

De dag komt om me te zwijgen

Als de nacht me een adres geeft

Oh deze zon, oh deze zon, oh deze zon is niets