Lámpát ha gyújtok - Quimby

Bölcső csöngettyű és templom harang

A jelenlét annyi, mint posztón a rang

Kicsi pónikon lovagló kész életek

Vagy az arcomba prüszkölő véletlenek

No meg a gyerekkor kardfogú tigrisei

Apa taníts meg nagy vadat elejteni

És ha kérdik, hogy mi végre mennyi idő

Tán egy perc, egy óra, vagy pár esztendő

De utolér a múlt mint a mögöttünk hagyott jövő

Cicomázd fel a sorsot, az mégiscsak előkelő

Káprázat pusztán a történelem

Míg némán a vállára hajtom fejem

Elringat, marasztal, egésszé gyúr

Aztán únottan szétszed, mint legót az úr

Mi csak lessük a boldogság lábnyomait

És ha útközben találunk majd valamit

Arra kígyóbőrként húzzuk rá az időt

Még egy percet, egy órát, vagy pár esztendőt

De utolér a múlt, mint a mögöttünk hagyott jövő

Cicomázd fel a sorsot az mégiscsak előkelő

Lámpát ha gyújtok még jön rá bogár

De az utolsó fényevő csak sötétet talál

Csak sötétet talál

Mint egy cipősdobozba szórt marék arany

Elrejtve annyira haszontalan

Az az emberi elmében bújkáló zaj

A talpaink alatt nincs szilárd talaj

Ha a karodban nincsen már elég erő

És a szívéhez nem láncol egy szerető

Sem az Istenek gomblyukán nem látni át

Sem a nappal nem mutatja éjjel magát

De utolér a múlt mint a mögöttünk hagyott jövő

Cicomázd fel a sorsot az mégis csak előkelő

Lámpát ha gyújtok még jön rá bogár

De az utolsó fényevő csak sötétet talál

Csak sötétet talál

Wiegbel en kerkklok

Aanwezigheid is net zo goed een post als een rang

Kleine pony rijden klaar voor het leven

Of toevalligheden die in mijn gezicht slaan

En de zwaardtandtijgers uit de kindertijd

Papa leer me een groot spel te doden

En als je vraagt ​​hoe laat het eindelijk is

Misschien een minuut, een uur of een paar jaar

Maar het haalt het verleden in terwijl de toekomst achterblijft

Kleed je lot aan, het is nog steeds stijlvol

Dazzle is gewoon geschiedenis

Terwijl ik stilletjes mijn hoofd over mijn schouder vouw

Hij zwaait, hij veroordeelt, hij kneedt heel

Dan demonteert de heer als een lego

We kijken alleen naar de voetafdrukken van geluk

En als we onderweg iets vinden

We zetten er tijd op als slangenleer

Nog een minuut, een uur of een paar jaar

Maar het haalt het verleden in terwijl de toekomst achterblijft

Verkleed je lot met de nog steeds luxe

Lamp als ik aansteek komt het toch op kever

Maar de laatste eter vindt alleen duisternis

Je vindt het alleen maar donker

Als een handvol goud verspreid in een schoenendoos

Verborgen zo nutteloos

Dat geluid dat op de loer ligt in de menselijke geest

Er is geen vaste grond onder onze zolen

Als je niet genoeg kracht in je arm hebt

En een minnaar ketent niet aan zijn hart

Ook niet om door het knoopsgat van God te kijken

Ook overdag laat het zich 's nachts niet zien

Maar het haalt het verleden in terwijl de toekomst achterblijft

Verkleed je lot is nog steeds luxe

Lamp als ik aansteek komt het toch op kever

Maar de laatste eter vindt alleen duisternis

Je vindt het alleen maar donker