Un Son para Cuba - Quilapayun

Si el hondo mar callaba sus dolores

las esperanzas levantó la tierra

éstas desembarcaron en la costa

eran brazos y puños de pelea.

Fidel Castro con quince de los suyos

y con la libertad bajó a la arena

bajó a la arena,

Fidel,

con la libertad,

Fidel.

La isla estaba oscura como el luto

pero izaron la luz como bandera

no tenían más armas que la aurora

y ésta dormía aún bajo la tierra.

Las madres despidieron a sus hijos

el campesino relató su pena

y el ejército libre de los pobres

creció y creció como la luna llena.

Mientras que el movimiento de los libres

movía como el viento las praderas

sacudía los surcos de la isla

surgía sobre el mar como un planeta.

Fidel Castro con quince de los suyos

y con la libertad bajó a la arena

bajó a la arena,

Fidel,

con la libertad,

Fidel,

y el Che Guevara.

Fidel,

y con Camilo,

Fidel,

también Raúl,

Fidel,

y todo el pueblo,

Fidel,

latinoamericano,

Fidel…

Als de diepe zee haar pijn tot zwijgen bracht

hoop verhoogde de aarde

ze landden op de kust

ze vochten met armen en vuisten.

Fidel Castro met zijn eigen vijftien

en met vrijheid ging hij naar het zand

ging naar het zand,

Fidel,

met vrijheid,

Fidel.

Het eiland was zo donker als rouw

maar ze hieven het licht op als een vlag

ze hadden niet meer wapens dan de aurora

en het sliep nog steeds onder de grond.

Moeders hebben hun kinderen ontslagen

de boer vertelde zijn verdriet

en het vrije leger van de armen

het groeide en groeide als de volle maan.

Terwijl de beweging van de vrije

bewoog de weiden als de wind

schudde de voren van het eiland

het rees als een planeet boven de zee uit.

Fidel Castro met zijn eigen vijftien

en met vrijheid ging hij naar het zand

ging naar het zand,

Fidel,

met vrijheid,

Fidel,

en Che Guevara.

Fidel,

en met Camilo,

Fidel,

ook Raoul

Fidel,

en alle mensen,

Fidel,

Latijns-Amerikaans,

Fidel...