Una Nuova Bugia - Pupo

Ti vedo ogni sera respirare la tua nostalgia

Ti sento parlare mentre inventi una nuova bugia

Io canto da sempre le mie storie, la vita, la gente

E per questo stasera canterò la tua storia

Da giovane eri il playboy della tua compagnia

E quante avventure ha creato la tua fantasia

E a me sembra giusto e mi piace sentirti parlare

Perché ognuno la vita se la deve inventare

Le notti d’amore colorate dei sogni più strani

Anch’io le ho vissute, inventandomi quelle sue mani

E in certi momenti raccontare di un giorno passato

In un posto qualunque dove tu non sei stato

E quando qualcuno, con la solita vecchia ironia

Ti prende un po' in giro e ti dice: «È una nuova bugia»

Tu non lo ascoltare lui non sa quanto è grande il mare

E la sua fantasia non sa mai dove andare

Tu non lo ascoltare lui non sa quanto è grande il mare

E la sua fantasia non sa mai dove andare

E il rumore del vento ti riporta una strana emozione

La storia vissuta da una donna che poi si è perduta

Non credeva che il tempo le potesse donare un domani

E chissà dove ormai sta vivendo i suoi guai

E mentre ti perdi nei ricordi dell’ultima notte

Un vecchio fienile e la pioggia e le strade interrotte

E a me sembra giusto, chi è da solo si deve inventare

Tante piccole cose, una storia d’amore

Ik zie je elke nacht je nostalgie inademen

Ik hoor je praten terwijl je een nieuwe leugen verzint

Ik zing altijd mijn verhalen, leven, mensen

En daarom zing ik vanavond jouw verhaal

Als jonge man was je de playboy van je bedrijf

En hoeveel avonturen heeft jouw fantasie gecreëerd

En het voelt goed voor mij en ik hoor je graag praten

Omdat iedereen het leven moet uitvinden

De kleurrijke liefdesnachten van de vreemdste dromen

Ik heb ze ook meegemaakt, die handen van haar uitgevonden

En op bepaalde momenten om te vertellen over een afgelopen dag

Overal waar je nog niet bent geweest

En wanneer iemand, met dezelfde oude ironie

Hij plaagt je een beetje en zegt: "Het is een nieuwe leugen"

Je luistert niet naar hem, hij weet niet hoe groot de zee is

En zijn fantasie weet nooit waar hij heen moet

Je luistert niet naar hem, hij weet niet hoe groot de zee is

En zijn fantasie weet nooit waar hij heen moet

En het geluid van de wind brengt een vreemde emotie terug

Het verhaal geleefd door een vrouw die toen verdwaalde

Ze geloofde niet dat de tijd haar een morgen kon geven

En wie weet waar hij nu zijn problemen ervaart

En terwijl je verdwaalt in de herinneringen van de laatste nacht

Een oude schuur en de regen en kapotte wegen

En het lijkt mij juist, wie alleen is, moet zichzelf uitvinden

Veel kleine dingen, een liefdesverhaal