Gifts - Propagandhi

Wake up, coughing, tired, with my face in my hands,

All the energy it takes to close these bedroom blinds.

Staring at the window as the sunlight demands action.

Spent half the span of some lost culture’s rise and fall,

But I’m as clueless as a drooling four year old.

Wrote this selfish sadness on a bathroom wall,

Still hoping I might find the capacity to let you know I know you’re lonely.

Here’s the promises I’ve made, tied too tight to undo.

So here’s the last call for regrets,

A final slow dance through the days that we all hold on to.

Reaching for a small-town downtown, night rain,

All the slightly insane on the 18 North Main,

An unwrapped gift from me to you.

Like «Hey, whatever happened to what’s that guys' name?»,

We get a little older and it looks the same: askance.

Nothing I could say could be worth saying anyway today.

Excuse my failing sense of humour.

Here’s the promises I’ve made;

a razor blade and this broken piece of chain.

A history left to rust out in the rain.

Wakker worden, hoestend, moe, met mijn gezicht in mijn handen,

Alle energie die nodig is om deze slaapkamerzonwering te sluiten.

Naar het raam staren terwijl het zonlicht om actie vraagt.

De helft van de tijd doorgebracht van de opkomst en ondergang van een verloren cultuur,

Maar ik ben zo onwetend als een kwijlende vierjarige.

Schreef deze egoïstische droefheid op een badkamermuur,

Ik hoop nog steeds dat ik de capaciteit zal vinden om je te laten weten dat ik weet dat je eenzaam bent.

Dit zijn de beloften die ik heb gedaan, te strak vastgebonden om ongedaan te maken.

Dus hier is de laatste oproep tot spijt,

Een laatste langzame dans door de dagen waar we ons allemaal aan vasthouden.

Het bereiken van een kleine stad in het centrum, nachtregen,

Alle licht gestoorden op de 18 North Main,

Een onverpakt cadeau van mij aan jou.

Zoals "Hé, wat is er gebeurd met hoe heet die kerel?",

We worden wat ouder en het ziet er hetzelfde uit: scheef.

Niets dat ik zou kunnen zeggen, kan vandaag toch de moeite waard zijn om te zeggen.

Excuseer mijn falende gevoel voor humor.

Dit zijn de beloften die ik heb gedaan;

een scheermesje en dit gebroken stuk ketting.

Een geschiedenis die in de regen moet roesten.