Purina Hall of Fame - Propagandhi

Sleeping masters roused to burning homes from beds.

Steeping toddlers plucked from their watery deaths: ribbons, plaques and

soft-soap are the ephemeral rewards paid to the slaves whose selfless acts

accord a higher value to their masters, while parting gifts (bolt pistols)

console the rest.

The remainder.

Too bad the tributes paid to lives that relegate these thrones to lives spent

valuing the runners-up, are known to be neither fleeting nor desirable.

But nothing surprises me these days.

I just sit and watch the box-cars roll by and wait.

Patient.

Unattended.

A package under a terminal bench.

A short fuse to scatter steady hands if I forget to remember that better lives

have been lived in the margins, locked in the prisons and lost on the gallows

than have ever been enshrined in palaces.

Slapende meesters stonden op om huizen uit bedden te verbranden.

Stekende peuters geplukt uit hun waterige dood: linten, plaquettes en

zachte zeep zijn de kortstondige beloningen die worden betaald aan de slaven wiens onbaatzuchtige daden

een hogere waarde toekennen aan hun meesters, terwijl afscheidsgeschenken (boutpistolen)

troost de rest.

Het overblijfsel.

Jammer dat de eerbetuigingen aan levens die deze tronen degraderen tot doorgebrachte levens

het waarderen van de runners-up, staan ​​bekend als vluchtig of wenselijk.

Maar niets verbaast me tegenwoordig.

Ik zit gewoon en kijk naar de goederenwagons die voorbij rijden en wacht.

Geduldig.

Onbeheerd.

Een pakket onder een terminalbank.

Een kort lontje om vaste handen te verspreiden als ik vergeet te onthouden dat betere levens

zijn in de marge geleefd, opgesloten in de gevangenissen en verloren aan de galg

dan ooit in paleizen zijn verankerd.