Kamikaze Love - Poets Of The Fall

Here I go again rushing headlong without a second thought.

Out where reality awaits, I choose to fantasize.

And build myself another piece of this memory estate,

but I can’t find the key to walk inside my own lies.

Hell, the way you walked in, I would kiss the earth beneath your feet.

Take me where the angels fall.

You take it all.

You give no quarter for my love.

You raise me up to tear me down.

Leaves you reeling, feels like stealing,

frantic moments of kamikaze love.

What you live and breathe is why you’re dying, I can see it in your eyes.

It burns, but the waters will not flow,

and we watch it all burn down just to pry ourselves another piece of this

memory estate,

but we can’t find the key to unlock its doors for our souls.

Hell, the way you walked in, I would kiss the earth beneath your feet.

Take me where the angels fall.

You take it all.

You give no quarter for my love.

You raise me up to tear me down.

Leaves you reeling, feels like stealing,

frantic moments of kamikaze love.

Broken phrases, distorted faces, misunderstanding standing in between.

These stolen moments hijack my love.

Miss Understanding grinning through her

teeth.

Take me where the angels fall.

You take it all.

You give no quarter for my love.

You raise me up to tear me down.

Leaves you reeling, feels like stealing,

frantic moments of kamikaze love.

Hier ga ik weer halsoverkop zonder erbij na te denken.

Daar waar de realiteit wacht, kies ik ervoor om te fantaseren.

En voor mezelf nog een stuk van deze herinneringswoning bouwen,

maar ik kan de sleutel niet vinden om in mijn eigen leugens te kruipen.

Verdorie, zoals je binnenkwam, zou ik de aarde onder je voeten kussen.

Breng me waar de engelen vallen.

Jij neemt het allemaal.

Je geeft geen kwartje voor mijn liefde.

Je tilt me ​​op om me neer te halen.

Laat je wankelen, voelt als stelen,

hectische momenten van kamikaze-liefde.

Wat je leeft en ademt is waarom je sterft, ik zie het in je ogen.

Het brandt, maar het water wil niet stromen,

en we zien het allemaal afbranden om onszelf nog een stukje hiervan los te wrikken

geheugen landgoed,

maar we kunnen de sleutel niet vinden om de deuren voor onze ziel te openen.

Verdorie, zoals je binnenkwam, zou ik de aarde onder je voeten kussen.

Breng me waar de engelen vallen.

Jij neemt het allemaal.

Je geeft geen kwartje voor mijn liefde.

Je tilt me ​​op om me neer te halen.

Laat je wankelen, voelt als stelen,

hectische momenten van kamikaze-liefde.

Gebroken zinnen, vervormde gezichten, misverstanden ertussenin.

Deze gestolen momenten kapen mijn liefde.

Miss Understanding grijnst door haar heen

tanden.

Breng me waar de engelen vallen.

Jij neemt het allemaal.

Je geeft geen kwartje voor mijn liefde.

Je tilt me ​​op om me neer te halen.

Laat je wankelen, voelt als stelen,

hectische momenten van kamikaze-liefde.