Небо - Побережье

в королевстве медовых штилей

безразличье в глазах всегдашно…

небу больно лежать на шпилях

новомодных московских башен…

небо к морю поближе хочет

чтобы волны ласкали тело

чтобы фруктов побольше сочных

и девчонок в бикини смелых

чтоб вином молодым желудки

облака накачали вволю

чтоб не помнить хотя бы сутки

об издержках небесной доли…

но реальность всегда серее

чем её бы хотелось видеть

и сентябрь, как назло, не греет

затаив на Москву обиду…

и озябших людей дыханье

облака превращает в тучи

отдавая на растерзанье

хлипкий город дождям могучим…

дисциплины стальное жало

голос долга с годами строже —

небо будет лежать без жалоб

только там, где его положат…

in het koninkrijk van honing kalmeert

onverschilligheid in de ogen is altijd...

het doet pijn aan de lucht om op torenspitsen te liggen

nieuwerwetse Moskouse torens...

de lucht wil dichter bij de zee

zodat de golven het lichaam strelen

om meer sappig fruit te hebben

en meisjes in gewaagde bikini's

zodat jonge magen met wijn

de wolken opgepompt

om niet minstens een dag te onthouden

over de kosten van het hemelse deel...

maar de werkelijkheid is altijd grijzer

wat zou je willen zien

en september, zoals het geluk zou hebben, warmt niet op

wrok koesteren tegen Moskou...

en de adem van mensen gekoeld

wolken veranderen in wolken

weggeven

dunne stad naar de machtige regens...

discipline stalen steek

de stem van de plicht is met de jaren strenger geworden -

de lucht zal liggen zonder klagen

waar ze het hebben neergezet...