Георгин - Планка

Мне девочки сказали, что всё — ерунда,

Что я свою любовь я не найду никогда,

Но где-то в глубине пылает весна,

Просто чтоб напомнить, что я не одна.

Ты, мой георгин, такой ненужный,

Среди погасших звёзд и глаз потухших…

В небе голубом ты сиял огнём

И сгорел со мной белым светом в чёрном небе.

Рву на бегу последний лепесток своей мечты,

Шепотом губ последнее желание:

Мой георгин, спаси меня от тех, кто верит мне,

Мой георгин, спаси меня от их любви…

De meisjes vertelden me dat alles onzin is,

Dat ik mijn liefde nooit zal vinden,

Maar ergens in de diepte brandt de lente,

Gewoon om je eraan te herinneren dat ik niet de enige ben.

Jij, mijn dahlia, bent zo onnodig,

Tussen de uitgedoofde sterren en uitgestorven ogen...

In de blauwe lucht straalde je met vuur

En brandde met mij met wit licht in de zwarte lucht.

Ik scheur op de vlucht het laatste blaadje van mijn droom,

Fluisterende lippen laatste wens:

Mijn dahlia, red me van degenen die me geloven

Mijn dahlia, red me van hun liefde...