W Samo Poludnie Zgaslo Slonce - Piotr Rubik, Zofia Nowakowska

Znienacka oddech tracą słowa,

gdy szept się snuje za dziewczyną,

że on chciał tylko raz spróbować,

jak będzie świt smakował z inną.

Dziś serca skowyt i dziś skarga,

że zamiast cieszyć się miłością,

strasznie pragnąłeś czuć na wargach

smak bezimiennej namiętności.

W samo południe zgasło słońce,

przestały pachnieć z papieru kwiaty,

żelazko nie jest już gorące,

a cały świat już nie jest światem.

Może to wcale nieistotne,

bo cóż takiego się zdarzyło,

nie raz o serce ktoś się potknie

i nie raz się zakończy miłość.

W samo południe zgasło słońce,

przestały pachnieć z papieru kwiaty,

żelazko nie jest już gorące,

a cały świat już nie jest światem.

W samo południe zgasło słońce,

przestały pachnieć z papieru kwiaty,

żelazko nie jest już gorące,

a cały świat już nie jest światem.

Woorden verliezen mijn adem

wanneer het gefluister het meisje volgt,

dat hij maar één keer wilde proberen

hoe de dageraad zal smaken met een ander.

Vandaag het gehuil van het hart en vandaag de klacht,

dat in plaats van te genieten van liefde,

je wilde echt op je lippen voelen

de smaak van naamloze passie.

's Middags ging de zon onder,

de papieren bloemen rook niet meer,

het strijkijzer is niet meer heet,

en de hele wereld is niet langer de wereld.

Misschien maakt het helemaal niet uit

voor wat er is gebeurd,

meer dan eens struikelt iemand over zijn hart

en liefde zal meer dan eens eindigen.

's Middags ging de zon onder,

de papieren bloemen rook niet meer,

het strijkijzer is niet meer heet,

en de hele wereld is niet langer de wereld.

's Middags ging de zon onder,

de papieren bloemen rook niet meer,

het strijkijzer is niet meer heet,

en de hele wereld is niet langer de wereld.