Cadmium - Pinegrove

Was walking with my neck out

In some ways I wish I was

Was walking with my neck out

In some ways that I wish that I was

Out on the bevel sound

It sounds like everything else

You’ll know it when you hear it

Cause you know the way that my voice falls

Ignore my tone and everything

I sing, I sing for me

Ignore the phone on the bed

It rings, it rings, it rings

Shirt collar wringing me out

My collarbone got all red

Already severing prose

I wrote, I sing instead

I hold you put your neck out

Tell me the ways you wish you were

Keep your confidence sound

Your hook my eye my spur

So when I went to hang out

I hung behind your eyes

My eyes still flicker with doubt

Quickly oh I can’t decide

I’m tapped out

Don’t it always seem to go that

You could hold it right in your hands

Collapsing and still not know

In your hands

Collapse and still not know

Say what it is

Say how it is with everybody I know

I got no temper for that

I send you this cadmium red

One for every layer I shed

And I shed one layer for this

Say what it is

It’s so impossible

But if I just say what it is

It tends to sublimate away

When I was looking to drop

My life away

More every year

I shine light on edges I tried to unfeel

We both gotta do better than that

Some sorting out

I’ll be sitting on the outskirts if you wanna talk about it

Things in there are getting so loud

Say what it is

It’s so impossible

But if I just say what it is

It tends to sublimate away

When I was looking to drop

My life away

Ik liep met mijn nek uit

In sommige opzichten zou ik willen dat ik was

Ik liep met mijn nek uit

Op sommige manieren die ik zou willen dat ik was

Uit op het afgeschuinde geluid

Het klinkt als al het andere

Je weet het als je het hoort

Omdat je weet hoe mijn stem valt

Negeer mijn toon en alles

Ik zing, ik zing voor mij

Negeer de telefoon op het bed

Het rinkelt, het rinkelt, het rinkelt

Overhemdskraag die me uitwringt

Mijn sleutelbeen is helemaal rood geworden

Ben al bezig met het scheiden van proza

Ik schreef, ik zing in plaats daarvan

Ik houd je nek uit

Vertel me hoe je zou willen zijn

Houd je zelfvertrouwen gezond

Je haakt mijn oog mijn spoor

Dus toen ik ging rondhangen

Ik hing achter je ogen

Mijn ogen flikkeren nog steeds van twijfel

Snel oh ik kan niet beslissen

ik ben afgeluisterd

Lijkt het niet altijd zo te gaan?

Je zou het goed in je handen kunnen houden

Instorten en nog steeds niet weten

In jouw handen

Samenvouwen en nog steeds niet weten

Zeg wat het is

Zeg hoe het is met iedereen die ik ken

Daar heb ik geen humeur voor

Ik stuur je dit cadmiumrood

Eén voor elke laag die ik afwerp

En ik werp hier één laag voor af

Zeg wat het is

Het is zo onmogelijk

Maar als ik gewoon zeg wat het is

Het heeft de neiging om weg te sublimeren

Toen ik wilde laten vallen

Mijn leven weg

Elk jaar meer

Ik schijn licht op de randen die ik probeerde te voelen

We moeten allebei beter doen dan dat

Wat uitzoeken

Ik zit aan de rand als je erover wilt praten

Dingen daarbinnen worden zo luid

Zeg wat het is

Het is zo onmogelijk

Maar als ik gewoon zeg wat het is

Het heeft de neiging om weg te sublimeren

Toen ik wilde laten vallen

Mijn leven weg