And Still the Calling - Piers Faccini

I heard mute voices mouthing prayers to unknown ones

Whose mouths had once prayed to gods in the songs of broken tongues

I heard drum breaks roll from the edge of the falling heights

Cascading sounds colliding devouring up by the night

I heard the snap of wings beat as the flocks spread west

I stood and listened to the silent echo that it left

Calling you calling me

I heard the poison moaning inside the depths of me

I felt it turning like driftwood on dead seas

Until I heard it take root and branch fruit against the skies

For my empty hands to pick them free of claps and of cries

And overcome and overrun I remembered once again the fear

The fear of being alone the fear of never leaving here

Calling me calling you

Still it takes and still it holds

And still it comes it opens and folds

And still I wait and still I lie

And still the rope around me is tied

And so the voices guide me between tension and release

And so the voices throw me between turmoil and relief

And the voices inside voices speak to this voice that remains

Until our voices join together for one last refrain

Calling me calling you

And still it takes and still it holds

And still it comes it opens and folds

And still I wait and still I lie

And still the rope around me is tied

Ik hoorde gedempte stemmen die gebeden uitspraken voor onbekende mensen

Wiens monden ooit tot goden hadden gebeden in de liederen van gebroken tongen

Ik hoorde drumbreaks rollen vanaf de rand van de vallende hoogten

Trapsgewijze geluiden die 's nachts verslinden

Ik hoorde het geklap van de vleugels terwijl de kudden zich naar het westen verspreidden

Ik stond en luisterde naar de stille echo die het achterliet

Bellen jij belt mij

Ik hoorde het gif kreunen in de diepten van mij

Ik voelde het draaien als drijfhout op dode zeeën

Totdat ik hoorde dat het wortel schoot en zich vertakt tegen de lucht

Voor mijn lege handen om ze te plukken zonder te klappen en te huilen

En overwonnen en overspoeld herinnerde ik me opnieuw de angst

De angst om alleen te zijn de angst om hier nooit meer weg te gaan

Ik bel jou, ik bel jou

Het duurt nog steeds en het houdt nog steeds stand

En toch komt het, het opent en vouwt

En nog steeds wacht ik en nog steeds lieg ik

En nog steeds is het touw om me heen vastgebonden

En dus leiden de stemmen me tussen spanning en ontspanning

En dus brengen de stemmen me tussen onrust en opluchting

En de stemmen binnen stemmen spreken tot deze stem die overblijft

Tot onze stemmen samenkomen voor een laatste refrein

Ik bel jou, ik bel jou

En nog steeds duurt het en nog steeds houdt het stand

En toch komt het, het opent en vouwt

En nog steeds wacht ik en nog steeds lieg ik

En nog steeds is het touw om me heen vastgebonden