Fake Smiles - Phora

It’s like, the more I try, the less I feel

In desperate need of something real

Why, lately I ain’t been the same?

And why I try so hard to hide this pain

I search, but I can’t ever find

Can’t seem to leave my past behind

'Cause all the ones I hope would stay

Are all the ones that fade away

Truth is I think about you often

I miss your voice, I miss your smile that I used to get lost in

I know you know I have this thing for you, I never lost it

I think I just lost myself, in the midst of the non-sense

9 times out of 10, I’d close my eyes and dream about you

Don’t know what it was, but you just had this thing about you

Lately we’ve been distant, see, I just can’t be without you

And my soul got so attached to yours

I can’t be me without you

But, we hate ourselves because we run from the people we love

And we all hold on to the past 'cause we miss what it was

Don’t wanna feel so we try to numbin' the pain with these drugs

Living in hell, 'cause we lost faith in the place up above

And my anxiety is breaking me, it kills me

I’m living in a world so fake, I lost touch of the real me

Had to take a look back, just to ask me if I’m still me

And would I still stand for this if they wanted to kill me?

I can’t take it no more, I just can’t take it no more

I can’t smile like I’m okay, I just can’t fake it no more

I can’t act like I’ve been happy and complacent no more

'Cause every time I try to change, it is the same as before

My karma’s coming, my karma’s coming, it’s weighing in

I’m drinking till all my feelings just fade away again

And mama, she always told me «this ain’t a way to live»

But, when you feel what I’m feeling that’s just the way it is

I’m trying not to break down but I just can’t hide this pain

Saw myself in the mirror and I’m just not the same

But who’s to blame?

I guess we all change

We hurt the ones we love because of our pain, fuck…

It’s like, the more I try, the less I feel

In desperate need of something real

Why, lately I ain’t been the same?

And why I try so hard to hide this pain

I search, but I can’t ever find

Can’t seem to leave my past behind

'Cause all the ones I hope would stay

Are all the ones that fade away

Are all the ones that fade away

Are all the ones that fade away

Het is alsof, hoe meer ik probeer, hoe minder ik voel

In wanhopige behoefte aan iets echts

Waarom ben ik de laatste tijd niet meer dezelfde?

En waarom ik zo mijn best doe om deze pijn te verbergen

Ik zoek, maar ik kan het nooit vinden

Ik kan mijn verleden niet achterlaten

Want al degenen waarvan ik hoop dat ze zouden blijven

Zijn al degenen die vervagen?

De waarheid is dat ik vaak aan je denk

Ik mis je stem, ik mis je glimlach waarin ik verdwaalde

Ik weet dat je weet dat ik dit ding voor je heb, ik ben het nooit kwijtgeraakt

Ik denk dat ik mezelf gewoon kwijt ben, te midden van de onzin

9 van de 10 keer zou ik mijn ogen sluiten en over je dromen

Ik weet niet wat het was, maar je had gewoon iets over je

De laatste tijd zijn we afstandelijk, zie je, ik kan gewoon niet zonder jou

En mijn ziel raakte zo gehecht aan de jouwe

Ik kan niet mezelf zijn zonder jou

Maar we haten onszelf omdat we weglopen van de mensen van wie we houden

En we houden allemaal vast aan het verleden omdat we missen wat het was

Wil je niet zo voelen, we proberen de pijn te verdoven met deze medicijnen

Leven in de hel, want we verloren het vertrouwen in de plek hierboven

En mijn angst breekt me, het doodt me

Ik leef in een wereld die zo nep is, ik ben de echte ik kwijtgeraakt

Moest even terugkijken, gewoon om te vragen of ik nog steeds mezelf ben

En zou ik hier nog steeds voor staan ​​als ze me wilden vermoorden?

Ik kan er niet meer tegen, ik kan er gewoon niet meer tegen

Ik kan niet lachen alsof het goed met me gaat, ik kan het gewoon niet meer faken

Ik kan niet doen alsof ik niet meer gelukkig en zelfgenoegzaam ben geweest

Want elke keer dat ik probeer te veranderen, is het hetzelfde als voorheen

Mijn karma komt eraan, mijn karma komt eraan, het weegt mee

Ik drink tot al mijn gevoelens gewoon weer vervagen

En mama, ze zei altijd tegen me «dit is geen manier om te leven»

Maar als je voelt wat ik voel, is dat precies zoals het is

Ik probeer niet in te storten, maar ik kan deze pijn gewoon niet verbergen

Ik zag mezelf in de spiegel en ik ben gewoon niet dezelfde

Maar wie heeft de schuld?

Ik denk dat we allemaal veranderen

We doen degenen van wie we houden pijn vanwege onze pijn, verdomme...

Het is alsof, hoe meer ik probeer, hoe minder ik voel

In wanhopige behoefte aan iets echts

Waarom ben ik de laatste tijd niet meer dezelfde?

En waarom ik zo mijn best doe om deze pijn te verbergen

Ik zoek, maar ik kan het nooit vinden

Ik kan mijn verleden niet achterlaten

Want al degenen waarvan ik hoop dat ze zouden blijven

Zijn al degenen die vervagen?

Zijn al degenen die vervagen?

Zijn al degenen die vervagen?