Cindy and the Octopus - Peter Himmelman

Now, you don’t know me, but I’m an octopus

I live at the bottom of the ocean, and I’m pretty nice

At least that’s what Cindy says

Cindy, Cindy Cindy went down to the seashore with a note that she wrote with a

crayon.

She put that note in a bottle then she put that bottle in her hand.

She put that bottle in her hand.

She threw that bottle as hard as she could,

And she threw pretty good.

That bottle was floating on the water like a piece

of wood

Now the first to find himself the bottle was a long-whiskered, dark brown seal.

He put the whole thing in his mouth and said, «This don’t taste like my kinda

meal.»

Yeah, this don’t taste like my kinda meal."

Now the next one to find the botbe was an octopus who could read.

That sukah could read.

He said to himself, «this is real good news indeed.»

Now the note said «I'm a girl named Cindy.

I’m as lonesorne as I could be.

I’m just sittin' on the edge of the water.

Just waitin' for some company.

««waitin' for some company.»

And the Octopus never swam so swiftly before.

He was headed for the shore

thinkin, «Cindy won’t be lonesome anymore» Girl you will never be lonesome

Cindy Cindy.

Cindy.

Cindy.

Cindy.

Cindy.

Cindy

Now Cindy and the octopus payed in the afternoon sun.

When the Octopus put his

tentacles around her, her loneliness was done.

Yeah, her loneliness was done.

And they saw each other so many times that day.

What can I say.

Cindy and the Octopus are friends in every way.

Cindy and the Octopus are

friends to this very day.

Cindy’s hair is red and the Octopus bald and gray

Cindy.

Talkin' 'bout a girl named Cindy

Nu, je kent me niet, maar ik ben een octopus

Ik woon op de bodem van de oceaan en ik ben best aardig

Dat zegt tenminste Cindy

Cindy, Cindy Cindy ging naar de kust met een briefje dat ze schreef met een

krijt.

Ze stopte dat briefje in een fles en stopte die fles in haar hand.

Ze stopte die fles in haar hand.

Ze gooide die fles zo hard als ze kon,

En ze gooide behoorlijk goed.

Die fles dreef als een stuk op het water

van hout

De eerste die de fles vond, was een donkerbruine zeehond met lange bakkebaarden.

Hij stopte het hele ding in zijn mond en zei: "Dit smaakt niet zoals mijn soort

maaltijd."

Ja, dit smaakt niet naar mijn soort maaltijd."

De volgende die de botbe vond, was een octopus die kon lezen.

Die sukah kon lezen.

Hij zei tegen zichzelf: "dit is inderdaad echt goed nieuws."

Nu stond er op het briefje: 'Ik ben een meisje genaamd Cindy.

Ik ben zo eenzaam als ik zou kunnen zijn.

Ik zit gewoon op de rand van het water.

Gewoon wachten op wat gezelschap.

««wachten op gezelschap.»

En de Octopus zwom nog nooit zo snel.

Hij was op weg naar de kust

denken, «Cindy zal niet meer eenzaam zijn» Meisje, je zult nooit eenzaam zijn

Cindy Cindy.

Cindy.

Cindy.

Cindy.

Cindy.

Cindy

Nu betaalden Cindy en de octopus in de middagzon.

Toen de Octopus zijn

tentakels om haar heen, haar eenzaamheid was voorbij.

Ja, haar eenzaamheid was voorbij.

En ze zagen elkaar zo vaak die dag.

Wat kan ik zeggen.

Cindy en de Octopus zijn in alle opzichten vrienden.

Cindy en de Octopus wel

vrienden tot op de dag van vandaag.

Cindy's haar is rood en de Octopus kaal en grijs

Cindy.

Praten over een meisje genaamd Cindy