Signorinella - Peppino Gagliardi

Signorinella pallida

Dolce dirimpettaia del quinto piano

Non c'è una notte ch’io non sogni Napoli

E son vent’anni che ne son lontano

Al mio paese nevica

Il campanile della chiesa è bianco

Tutta la legna è diventata cenere

Ho sempre freddo e sono triste e stanco

Amore mio, non ti ricordi che nel dirmi addio

Mi mettesti all’occhiello una pansé

Poi mi dicesti con la voce tremula:

«Non ti scordar di me»

Bei tempi di baldoria

Dolce felicità fatta di niente

Brindisi coi bicchieri colmi d’acqua

Al nostro amore povero e innocente

Negli occhi tuoi passavano

Una speranza, un sogno e una carezza

Avevi un nome che non si dimentica

Un nome lungo e breve: giovinezza

Il mio piccino in un mio vecchio libro di latino

Ha trovato, indovina, una pansé

Perché negli occhi mi tremò una lacrima?

Chissà, chissà perché!

Lenta e lontana, mentre ti sento, suona la campana

Della piccola chiesa del Gesù

E nevica, sapessi come nevica

Ma tu, dove sei tu?

bleke dame

Lief tegenover op de vijfde verdieping

Er is geen nacht dat ik niet van Napels droom

En ik ben er al twintig jaar weg van

Het sneeuwt in mijn land

De kerktoren is wit

Al het hout is veranderd in as

Ik ben altijd koud en verdrietig en moe

Mijn liefste, je herinnert je alleen maar afscheid te nemen

Je stopt een viooltje in mijn knoopsgat

Toen zei je met trillende stem tegen me:

"Vergeet me niet"

Goede tijden van feestvreugde

Zoet geluk gemaakt van niets

Toast met glazen vol water

Aan onze arme en onschuldige liefde

In jouw ogen zijn ze voorbij

Een hoop, een droom en een liefkozing

Je had een naam die je niet snel zult vergeten

Een lange en korte naam: jeugd

Mijn kleintje in een oud Latijns boek van mij

Hij vond, raad eens, een viooltje

Waarom trilde er een traan in mijn ogen?

Wie weet, wie weet waarom!

Langzaam en afstandelijk, als ik je hoor, gaat de bel

Van de kleine kerk van de Gesù

En het sneeuwt, als je eens wist hoe het sneeuwt

Maar jij, waar ben je?