La ballata dell'uomo in più - Peppino Gagliardi

Era l’ultimo della classe

Ma nessuno gliene voleva

Ogni giorno una cosa nuova

E di tutti se la rideva

Poi la vita se lo rubò

Senza dargli mai più di un po'

Lui di questo si contentò

Fino a quando non lo scocciò…

Voleva cogliere margherite

Ma i campi in fiore già non c’erano più

C’era una corsa di tante vite

Che in campi brulli cadevano giù

Lui non pensava, lui ne rideva

Andare avanti era un piacere

Andava in cerca di un qualche cosa

Che non sapeva ma che sentiva…

Andava in cerca di un qualche cosa

Che aveva dentro, chiamato amore

Una bocca e due occhi neri

Non bastarono alla sua sete

Per la luce che lui voleva

Non lo chiusero nella rete

Una musica lo portò

Dove niente lo disturbò

Con il rullo che lo esaltò

Fino a quando non lo fermò…

Lo colse in fronte una margherita

E un fiore rosso per lui sbocciò

Fu questo il premio per una vita

Che guadagnava la libertà…

È nato un campo di margherite

E insieme ad altri lui resterà

Non avrà un nome fra tante vite

Non sarà l’ultimo, ma un uomo in più…

Hij was de laatste van de klas

Maar niemand wilde hem

Elke dag iets nieuws

En hij lachte iedereen uit

Toen stal het leven het

Zonder hem ooit meer dan een beetje te geven

Hier was hij tevreden mee

Tot hij er last van had...

Hij wilde madeliefjes plukken

Maar de velden in bloei waren al weg

Er was een race van vele levens

Die naar beneden viel in dorre velden

Hij dacht niet na, hij lachte erom

Verder gaan was een plezier

Hij was op zoek naar iets

Wie wist het niet, maar wat hij voelde ...

Hij was op zoek naar iets

Dat hij van binnen had, genaamd liefde

Een mond en twee zwarte ogen

Ze waren niet genoeg voor zijn dorst

Voor het licht dat hij wilde

Ze hebben hem niet opgesloten in het netwerk

Een muziek bracht hem

Waar niets hem hinderde

Met de rol die hem verhief

Tot ze hem tegenhield...

Een madeliefje ving hem in het voorhoofd

En een rode bloem voor hem bloeide

Dit was de prijs voor het leven

Wie kreeg zijn vrijheid...

Een veld met madeliefjes was geboren

En samen met anderen blijft hij

Het zal in vele levens geen naam hebben

Hij zal niet de laatste zijn, maar nog een man ...