Bruton Town - Pentangle

(Um, I think this time we have a traditional song

So, um, about right?

I got it right

It’s called Bruton Town

In Bruton Town there lived a farmer

He had two sons and a daughter

Uh, the daughter falls in love with a servant in the house

And the brothers get together and they don’t dig him very much

They don’t really like this sort, with the servant and all that

So they take the servant out into the woods and they, on the pretext of hunting,

and they do him in

Ah, he, that, that’s about the end of the story)

One, two, three

In Bruton town there lived a farmer

Who had two sons and a daughter dear

By day and night they were contriving

To fill their parents' hearts with fear

He told his secrets to no other

But to her brother this he said

«I think our servant courts our sister

I think they have a mind to wed

I’ll put an end to all their courtship

I’ll send him silent to his grave»

They asked him to go a-hunting

Without any fear or strife

And these two bold and wicked villains

They took away this young man’s life

And in the ditch there was no water

Where only bush and briars grew

They could not hide the blood of slaughter

So in the ditch his body they threw

When they returned home from hunting

She asked for her servant-man

«I ask because I see you whisper

So brothers tell me if you can»

«Oh, sister, you do offend me

Because you examine me

We’ve left him where we’ve been a-hunting

No more of him we could not see»

As she lay dreaming on her pillow

She thought she saw her heart’s delight

By her bedside as she lay weeping

He was dressed in his bloody coat

«Don't weep for me, my dearest jewel

Don’t weep for me nor care nor pine

For your two brothers killed me cruelly

In such a place you may me find»

As she rose early the next morning

With a heavy sigh and bitter groan

The only love that she admired

Lay in the ditch where he was found

Three days and nights she did sit by him

And her poor heart was filled with woe

'Til cruel hunger crept upon her

And home she was obliged to go

(Eh, ik denk dat we deze keer een traditioneel lied hebben)

Dus, eh, ongeveer toch?

Ik heb het goed

Het heet Bruton Town

In Bruton Town woonde een boer

Hij had twee zonen en een dochter

Uh, de dochter wordt verliefd op een bediende in huis

En de broers komen bij elkaar en ze graven hem niet veel op

Ze houden niet echt van dit soort, met de bediende en zo

Dus namen ze de knecht mee het bos in en onder het voorwendsel van de jacht,

en ze doen hem in

Ah, hij, dat, dat is ongeveer het einde van het verhaal)

Een twee drie

In de stad Bruton woonde een boer

Die twee zonen en een dochter had, schat?

Dag en nacht waren ze aan het verzinnen

Om de harten van hun ouders met angst te vullen

Hij vertelde zijn geheimen aan niemand anders

Maar tegen haar broer zei hij:

"Ik denk dat onze bediende onze zus het hof maakt"

Ik denk dat ze willen trouwen

Ik zal een einde maken aan al hun verkering

Ik stuur hem zwijgend naar zijn graf»

Ze vroegen hem op jacht te gaan

Zonder enige angst of strijd

En deze twee gedurfde en slechte schurken

Ze namen het leven van deze jonge man weg

En in de sloot was geen water

Waar alleen struiken en doornstruiken groeiden

Ze konden het bloed van de slachting niet verbergen

Dus in de greppel gooiden ze zijn lichaam

Toen ze thuiskwamen van de jacht

Ze vroeg om haar dienaar-man

"Ik vraag het omdat ik je zie fluisteren"

Dus broeders vertel me of je kunt»

"O, zuster, je beledigt me wel"

Omdat je me onderzoekt

We hebben hem achtergelaten waar we hebben gejaagd

Niet meer van hem konden we niet zien»

Terwijl ze op haar kussen lag te dromen

Ze dacht dat ze de vreugde van haar hart zag

Naast haar bed terwijl ze lag te huilen

Hij was gekleed in zijn bloederige jas

"Ween niet om mij, mijn liefste juweel"

Huil niet om mij, noch zorg, noch pijn

Want je twee broers hebben me op wrede wijze vermoord

Op zo'n plek kun je me vinden»

Toen ze de volgende ochtend vroeg opstond

Met een zware zucht en bitter gekreun

De enige liefde die ze bewonderde

In de greppel liggen waar hij werd gevonden

Drie dagen en nachten zat ze bij hem

En haar arme hart was gevuld met wee

Tot wrede honger haar bekroop

En naar huis moest ze verplicht gaan