Det Hvide Snit - Pede B, Bai-D

Jeg får ik' det gale ben ud af min seng

Jeg vågner udenfor min seng blandt glasskår og nullermænd

Ka' ik' huske hvor’n jeg kom hjem

Men et par sære tanker

Gør at mit hjerte banker til det' ved at sprænge mit hjertekammer

Har jeg efterhånden svigtet menneskerollen

Der' misbrug I min familie, jeg sværgede jeg ik' ville ende sådan

Er jeg værdig til den verden eller dumpede jeg testen

Og skal jeg bare stemple ud ved at gi' Lucifer underskriften

Ka' se doktoren pege og sige «den stakkels mand»

Døde af at jage det han troede var slaraffenland

Det' en kemisk ubalance sammen med abstinenser

Men det' nok til at jeg I dag ik' kan se andre mennesker

Siger til mig selv det' angsten der spiller bold

Men min pande er varm og mit gulv er pisse koldt

En stemme siger?

eller dommedag

Burde jeg stop' og hold op med at gi' kroppen slag

Ingen kontakt med nogen

For det' farezonen

Banker stolen mod døren og prøver at bevare roen

Så længe jeg har mit fort så kan de bare komme

Men så ringer telefonen fra min jakkelomme

Kom nu for helvede

Saml din telefon op

«Hallo?»

Hallo homie

Jeg er ved at få en blodprop

«Lad os snak' senere»

La' nu fucking være at læg' på

Alt ved min lejlighed siger til mig jeg skal væk nu

«Jeg har det modsat, I dag er det mig mod alle de andre

Mit eget kammer, min anker når min verden den ramler»

Hold nu din kæft, jeg skal ik' være alene I dag

Tanken om en aften giver hjertebanken og hedeslag

På vejs blænder solen mine øjne gennem persienner

Støjen fra gaden larmen som støjen fra bunden af flaskerne på bordet

Underboens bankende beat fremtvinger minder

Famler mellem flaskerne efter livseliksir I håbet om skammen forsvinder

Trang til liv omkring mig, smerten I min lever

Føles fængslende, forfærdet ved tanken om det ene udebliver

Griber min telefon, desperat fyldt med iver

Og håber bare på at Pede er klar når jeg ringer til ham

For det eneste jeg ik' har brug for lige nu er at sidde her alene

Sprutten pumper I blodet på mig, fortrydelse er for sent

Og p.t.

føles min bedste ven — mig selv — som eksem

For det kløer I neglene på mig, tabermentaliteten er ekstrem

For jeg har fucking brug for selskab I dag

Væggene I min lejlighed ånder, mit TV hvisker til mig jeg har bedst af at

kradse af

Uoverskueligheden danser rundt ude I køkkenet

Lykken har manifesteret sig selv I lysekronen

Jeg har fået frygten

Ik krijg het gekke been niet uit mijn bed

Ik word wakker buiten mijn bed tussen glasscherven en nul mannen

Kan me niet herinneren waar ik thuis kwam

Maar een paar rare gedachten

Laat mijn hart ervoor kloppen 'door mijn hartkamer te laten barsten'

Ben ik geleidelijk gezakt voor de menselijke rol?

Er is 'misbruik in mijn familie, ik zwoer dat ik' zo zou eindigen

Ben ik die wereld waardig of heb ik de test gedumpt?

En moet ik er gewoon uit stampen door Lucifer de handtekening te geven?

Ka 'zie de dokter wijzen en zeg "de arme man"

Stierf aan het najagen van wat hij dacht dat saraffenland was?

Het is een chemische onbalans samen met ontwenningsverschijnselen

Maar dat is genoeg dat ik andere mensen vandaag niet kan zien

Zegt tegen mezelf dat het 'de angst die bal speelt'

Maar mijn voorhoofd is heet en mijn vloer is piskoud

Een stem zegt?

of dag des oordeels

Moet ik stoppen en stoppen met het verslaan van mijn lichaam?

Geen contact met iemand

Voor het 'gevarenzone'

Klop de stoel tegen de deur en probeer kalm te blijven

Zolang ik mijn fort heb kunnen ze gewoon komen

Maar dan gaat de telefoon uit mijn jaszak

Kom nu naar de hel

Pak je telefoon

"Hallo?"

Hallo vriend

Ik krijg een bloedstolsel

"Laten we later praten"

Laten we nu verdomme worden aangetrokken'

Alles over mijn appartement zegt me dat ik nu wegga

"Ik heb het tegenovergestelde, vandaag ben ik tegen alle anderen"

Mijn eigen kamer, mijn anker als mijn wereld instort »

Zwijg, ik ben niet alleen vandaag

De gedachte aan een avond geeft de hartslag en hitteberoerte

Onderweg verblindt de zon mijn ogen door jaloezieën

Het lawaai van het straatlawaai zoals het geluid van de bodem van de flessen op tafel

Underboens kloppende beat roept herinneringen op

Kruipt tussen de flesjes voor het leven elixer In de hoop dat de schaamte verdwijnt

Verlangen naar leven om me heen, de pijn in mijn lever

Voelt boeiend, doodsbang bij de gedachte dat er een ontbreekt

Grijpt mijn telefoon, wanhopig gevuld met ijver

En hoop maar dat Pede klaar is als ik hem bel

Want het enige wat ik nu niet nodig heb is om hier alleen te zitten

De drank pompt me in het bloed, spijt is te laat

En pt.

mijn beste vriend - ikzelf - heeft last van eczeem

Omdat mijn nagels jeuken, is de verliesmentaliteit extreem

Omdat ik verdomme gezelschap nodig heb vandaag

De muren In mijn appartement ademen, mijn tv fluistert tegen me dat ik daar het beste van heb

wegkrabben

De rommel danst rond in de keuken

Geluk heeft zich gemanifesteerd In de kroonluchter

Ik heb de angst