Vida - Paulinho da Viola

Mais não se pode dizer

Nem eu, nem ninguém

Você é quem deve colher

Depois de semear também

Você é quem pode rasgar o caminho

E fechar a ferida

E achar o seu justo momento

A razão de tudo aquilo que chamamos vida

Vamos lá, deixa o coração

Recolher os pedaços do sonho perdido

Essa é a lei nos caminhos

Onde a ilusão e a dor

Fazem parte do primeiro artigo

Traços comuns em nossas vidas

Não justificam um conselho sequer

E logo eu, que procuro

Infinitas formas de amar e viver

Posso apenas declarar que o medo

É que faz a nossa dor crescer

Meer kan niet worden gezegd

Ik niet, niemand

Jij bent degene die oogst

Ook na het zaaien

Jij bent degene die de weg kan banen

En sluit de wond

En je momentje vinden

De reden voor alles wat we leven noemen

Kom op, verlaat je hart

Verzamel de stukjes van de verloren droom

Dit is de wet in de wegen

Waar illusie en pijn

Ze maken deel uit van het eerste artikel

Gemeenschappelijke kenmerken in ons leven

Ze rechtvaardigen zelfs niet één advies

En binnenkort ik, die op zoek ben naar

Oneindige manieren om lief te hebben en te leven

Ik kan alleen die angst uitspreken

Het is wat onze pijn doet groeien