Cidade Submersa - Paulinho da Viola

Ergo em silêncio, como um pirata perdido

Minha negra bandeira e me sento

Mexo e remexo e me perco e adormeço

Nas ruínas da cidade submersa

Sonhando um mar que não conheço

Como não conheço as ondas do meu coração

Restaram que nem cinzas, cicatrizes que tentei cobrir ainda com pudor

Na memória tantas vagas, que nem posso repetir ou explicar, se me doeu azar

Não quero saber de nada…

Ik richt me in stilte op, als een verdwaalde piraat

Mijn zwarte vlag en ik zit

Ik beweeg en ik beweeg en ik verdwaal en ik val in slaap

In de ruïnes van de verzonken stad

Dromen van een zee die ik niet ken

Omdat ik de golven van mijn hart niet ken

Er bleef achter als as, littekens die ik probeerde te bedekken, zelfs met bescheidenheid

Zoveel vacatures in mijn geheugen, dat ik het niet eens kan herhalen of uitleggen, als ik pech had

ik wil niks weten...