Varpunen jouluaamuna - Paula Koivuniemi

Lumi on jo peittanyt kukat laaksosessa,

jarven aalto jaatynyt talvipakkasessa.

Varpunen pienoinen, syonyt kesaeinehen,

jarven aalto jaatynyt talvi pakkasessa.

Pienen pirtin portailla oli tyttokulta:

tule, varpu, riemulla, ota siemen multa!

Joulu on, koditon varpuseni onneton,

tule tanne riemulla, ota siemen multa!

Tyton luo nyt riemuiten lensi varpukulta:

kiitollisna siemenen otan kylla sulta.

Palkita Jumala tahtoo kerran sinua.

kiitollisna siemenen otan kylla sulta!

En ma ole, lapseni, varpu tasta maasta,

olen pieni veljesi, tulin taivahasta.

Siemenen pienoisen, jonka annoit koyhallen,

pieni sai sun veljesi enkeleitten maasta.

De sneeuw heeft de bloemen in de vallei al bedekt,

meergolf gespleten in wintervorst.

Kleine mus, syonyt keseaine,

meergolf verdeelde de winter in de vorst.

Er was een meisje op de trappen van de kleine pirt:

kom, mus, met vreugde, neem zaad van de grond!

Het is Kerstmis, mijn dakloze mus ongelukkig,

kom hier met vreugde, neem het zaad van de aarde!

Tot Tyto vloog nu verheugd van de mus:

dankbaar zal ik het zaad van je aannemen.

Beloon God eens wil je.

dankbaar zal ik het zaad van je aannemen!

Ik ben niet, mijn kind, een mus uit dit land,

Ik ben je kleine broertje, ik kwam uit de hemel.

Het kleine zaadje dat je aan de koyhalla hebt gegeven,

de kleine heeft het uit het engelenland van je broer.